Door drie geweldige EP’s wist ik al wel een beetje wat ik kon verwachten van het Nederlandse duo Donna Blue, maar het deze week verschenen Dark Roses heeft zelfs mijn stoutste verwachtingen overtroffen. Donna Blue neemt op haar debuutalbum een diepe duik in de muziekgeschiedenis met een voorkeur voor beeldende klanken. Dark Roses sleurt je door de tijd en over continenten met songs vol nostalgie en verleiding, maar ook met songs die zo mooi zijn dat je blijft luisteren naar het debuutalbum van Danique van Kesteren en Bart van Dalen. Donna Blue is een enorme aanwinst voor de Nederlandse popmuziek, maar het debuutalbum van het tweetal verdient ook ver buiten onze landsgrenzen alle aandacht.
Na drie zeer veelbelovende EP’s debuteert de Nederlandse band Donna Blue deze week met Dark Roses. Het zijn EP’s die er voor hebben gezorgd dat ik met bijna onrealistisch hoge verwachtingen begon aan de eerste beluistering van het album, dat elf nieuwe tracks bevat, maar toen Dark Roses na bijna 38 minuten eindigde, wist ik dat ik naar een album had geluisterd dat heel hoog gaat eindigen in mijn jaarlijstje aan het eind van dit jaar.
Donna Blue is een Nederlands duo dat bestaat uit Danique van Kesteren en Bart van Dalen en op Dark Roses nemen de twee je mee op een muzikale roadtrip die je niet snel gaat vergeten. Het is een buitengewoon fascinerende roadtrip langs onder andere zwoele Franse films uit de jaren 70, ongrijpbare series van David Lynch, de verleiding van Mazzy Star, Californische psychedelica met een vleugje Surf, lome en broeierige zomers, duistere nachtclubs in desolate oorden, een tripje door de woestijn in het zuiden van de Verenigde Staten, een spaghetti western, de zoete klanken van Burt Bacharach, een terugkeer naar het eerste seizoen van Twin Peaks en een orgeltje uit de nalatenschap van Ray Manzarek.
Het is een omschrijving waar je zonder de muziek van Donna Blue gehoord te hebben waarschijnlijk helemaal niets mee kunt, maar laat het debuutalbum van de twee Nederlandse muzikanten uit de speakers komen en echt alles komt voorbij. Dark Roses is door al deze associaties een zeer beeldend album, maar het is ook een album dat overloopt van nostalgie. Het is boven alles een album van een bijna onwerkelijke schoonheid.
Danique van Kesteren en Bart van Dalen hebben hun debuutalbum op hele bijzondere wijze ingekleurd. Het tweetal put uit een aantal decennia muziekgeschiedenis en bestrijkt meerdere continenten. Het had makkelijk kunnen zorgen voor een als los zand aan elkaar hangend album, maar dat is Dark Roses zeker niet. De afwisselend honingzoete en bitterzoete instrumentatie heeft zich door van alles en nog wat laten beïnvloeden, maar alle invloeden zijn met veel gevoel en precisie aan elkaar gesmeed, wat flink wat wonderschone muziek oplevert. Het is muziek zoals die al decennia niet meer gemaakt wordt, maar toch klinkt het debuutalbum van Donna Blue geen moment oubollig.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon is het genieten van alle prachtige klanken en van de knappe wijze waarop al deze klanken zijn gecombineerd. In muzikaal opzicht is Dark Roses een wonderschoon album, maar ook in vocaal opzicht weet Donna Blue me zeer te raken en dan vooral wanneer Danique van Kesteren plaats neemt achter de microfoon.
Dark Roses doet me een paar keer denken aan het fantastische Slush van de gelegenheidsband OP8 (Lisa Germano, Howe Gelb, Joey Burns en John Convertino), maar waar OP8 bleef hangen in de bloedhete woestijn van Arizona, sleurt Donna Blue je net zo makkelijk naar Parijs, San Francisco of toch naar Twin Peaks.
Ik heb het debuutalbum van Donna Blue inmiddels vele malen beluisterd, maar ben alleen maar meer onder de indruk van een album dat niet alleen totaal anders klinkt dan alle andere albums van het moment, maar dat er bovendien in slaagt om je mee te voeren naar een droomwereld die ver is verwijderd van de dagelijkse realiteit en waarin je eindeloos wilt verblijven. Erwin Zijleman
De muziek van Donna Blue is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het Nederlandse duo: https://snowstar.bandcamp.com/album/dark-roses-2.
