De Britse band The Icicle Works is nooit een hele grote band geworden, maar als ik luister naar het geweldige debuutalbum van de band uit 1984 denk ik dat er veel meer in had moeten zitten voor de band
Het kan soms raar lopen in de muziek. Met haar debuutalbum was The Icicle Works uit Liverpool in 1984 een stuk beter dan andere startende bands, maar waar een aantal van deze bands in de loop van de jaren 80 stadions zouden vullen, bleef de band rond Ian McNabb een wat obscuur bandje. Het is een band die na het briljante debuut ver terugviel en het moest hebben van een paar aardige singles, maar het debuut van de band blijft een prachtalbum. Het is bovendien een prachtalbum dat de tand des tijds verrassend goed heeft doorstaan en echt een flink stuk beter dan veel vergelijkbare albums uit het decennium. Hoogste tijd dus voor eerherstel.
Voorman Ian McNabb begon vervolgens aan een solocarrière die in 1995 piekte met het samen met leden van The Crazy Horse gemaakte Head Like A Rock (helaas niet te vinden op de streaming media diensten) en in 1996 een prima vervolg kreeg met Merseybeast. De rest van het solowerk van de Britse muzikant kabbelt wat voort en dat geldt ook voor de laatste vier albums van zijn band The Icicle Works. Het titelloze debuut van de band uit 1984 is echter een prachtplaat.
Op basis van het debuutalbum werd The Icicle Works een minstens net zo glanzende carrière voorspeld als bijvoorbeeld The Simple Minds en U2, maar het zou er nooit van komen. Aan de kwaliteit van het album lag het zeker niet, want het debuutalbum van The Icicle Works is wat mij betreft een van de betere albums uit de jaren 80.
Net als bijvoorbeeld The Sound, dat enigszins vergelijkbare muziek maakte, moest The Icicle Works het doen met wat culthits, maar inmiddels is het debuutalbum van de Britse band vrijwel door iedereen vergeten. Ook door mij overigens, maar vrijwel onmiddellijk nadat ik de lp uit 1984 op de platenspeler had gelegd, was ik weer onder de indruk van de muziek van The Icicle Works.
De band laat direct vanaf de eerste noten van haar debuut een fraai en betrekkelijk rijk ingekleurd geluid horen, waarin zowel ruimte is voor synths als voor gitaren en waarin de ritmesectie de boel aardig opzweept. Het is een avontuurlijk klinkend geluid, maar de muziek van The Icicle Works laat ook de grootse en meeslepende muziek horen die in de jaren 80 zo populair was.
De openingstrack Chop The Tree wordt gevolgd door een van de mooiste popliedjes uit de jaren 80, Love Is A Wonderful Colour. Het is een grootse en heerlijk melodieuze popsong, die opvalt door fraaie tempowisselingen, een vleugje psychedelica en door de uit duizenden herkenbare stem van Ian McNabb, die een album lang laat horen dat hij beter zingt dan de meeste zangers van de bands die wel groot werden in de jaren 80.
Bij beluistering van muziek uit de jaren 80 valt me vaak op dat de vaak van veel galm voorziene muziek uit het decennium de tand des tijds maar moeizaam heeft doorstaan. Het geldt ook voor de latere albums van The Icicle Works, maar wat mij betreft niet voor het debuutalbum van de band.
De popsongs van de band uit Liverpool zijn net wat avontuurlijker dan die van de meeste andere bands uit deze periode en The Icicle Works verwerkt bovendien meer invloeden in haar muziek, waaronder het al genoemde vleugje psychedelica en invloeden uit de postpunk. Met name door de psychedelische invloeden klinkt de band wat minder Brits.
Ik was het grootste deel van het debuut van de Britse band al lang weer vergeten, maar de melodieuze songs op het album drongen zich eigenlijk direct op. The Icicle Works klinkt op haar debuutalbum als een mix van alles dat ik leuk vond in de jaren 80: Simple Minds, U2, Echo & The Bunnymen, Teardrop Explodes, The Sound, The Chameleons en ga zo maar door. Het levert een geweldig debuutalbum op dat echt een veel beter lot had verdiend. Erwin Zijleman
