Ik had in 1985 vrijwel onmiddellijk een zwak voor het debuutalbum van de Britse band The Dream Academy. De band uit Londen klonk anders dan de meeste andere bands van dat moment, deels door het verwerken van andere invloeden en deels door de klassiek getinte bijdragen van multi-instrumentalist Kate St John. The Dream Academy bleek ook nog eens zeer bedreven in maken van aanstekelijke popsongs, wat een bijzonder album opleverde. Het is een album dat vooral bekend is geworden omdat anderen aan de haal gingen met flarden van de songs van The Dream Academy, maar 37 jaar na de release klinkt het debuutalbum van de band nog opvallend fris en overtuigend.
Als ik een stapeltje moet maken met mijn favoriete albums uit de jaren 80, zit het titelloze debuutalbum van de Britse band The Dream Academy uit 1985 daar zeker tussen. Het is een album dat in eerste instantie redelijk wat aandacht trok door de hitsingle Life In A Northern Town en iets mindere mate door de tweede single The Love Parade, maar het succes van de band doofde snel en na slechts drie albums viel het doek voor de band uit Londen.
The Dream Academy was een trio dat bestond uit gitarist en zanger Nick Laird-Clowes, toetsenist Gilbert Gabriel en de klassieke geschoolde multi-instrumentalist Kate St John. Het titelloze debuut van de band bevat een aantal ingrediënten van een typisch jaren 80 album, maar het album klinkt over het algemeen flink anders dan de meeste andere albums uit het decennium.
De muziek van The Dream Academy klinkt op haar debuut voller, organischer en wat zweveriger dan de meeste typische jaren 80 albums en doet hier en daar wat psychedelisch aan. De muziek van de Britse band weet zich verder te onderscheiden door de klassieke arrangementen en het prachtige hobospel van Kate St John en door de andere bijdragen van blazers.
Ik had echt al heel lang niet meer naar het album geluisterd (ik denk zeker 20 jaar), maar bleek het nog noot voor noot te kennen. Ik heb volgens mij nooit geweten wie het album, samen met Nick Laird-Clowes, produceerde, maar dat blijkt Pink Floyd gitarist David Gilmour, ook niet de eerste aan wie je denkt bij een 80s album.
Er zijn inmiddels 37 jaren verstreken, maar ik vind het debuutalbum van The Dream Academy nog opvallend fris klinken. De Britse band grossiert op haar debuutalbum in lekker in het gehoor liggende en opvallend rijk ingekleurde songs. De band heeft dankzij de bijzondere bijdragen van de klassiek geschoolde Kate St John een uniek eigen geluid, waaraan ook de karakteristieke stem van Nick Laird-Clowes bijdraagt.
Het debuutalbum van The Dream Academy werd gemaakt met flink wat gastmuzikanten, onder wie topkrachten als David Gilmour, Pino Palladino en, in een van de tracks, R.E.M. gitarist Peter Buck. Al die muzikanten hebben gezorgd voor prachtige klanken, die vooral bij beluistering met de koptelefoon goed tot hun recht komen.
Het debuutalbum van The Dream Academy bevat hiernaast een aantal geweldige en verrassend gevarieerd klinkende songs. Zeker de sfeervol ingekleurde songs op het album vind ik nog altijd prachtig en misschien nog wel mooier dan bij mijn eerste kennismaking met het album.
The Dream Academy werd na haar debuutalbum helaas snel vergeten en twee prima volgende albums veranderden hier niets aan. De erfenis van het album werd misschien nog wel het best bewaard door Frits Spits, die Bound To Be gebruikte voor het item Steunfonds in zijn radioprogramma, en misschien nog wel meer door de wereldhit Sunchyme van Dario G, die stevig gebruik maakte van een sample van het ijzersterke refrein van Life In A Northern Town.
Nick Laird-Clowes en Gilbert Gabriel kozen na The Dream Academy voor de filmmuziek. Ook Kate St John maakte filmmuziek, maar ze keerde ook terug naar de klassieke muziek en werd bovendien een veelgevraagd sessiemuzikant en bandlid (ze speelde onder andere in de band van Van Morrison). Er had absoluut meer in gezeten voor The Dream Academy, maar hun fantastische debuutalbum neemt niemand ze meer af. Ik was het eerlijk gezegd wat vergeten, maar het 37 jaar oude vinyl draait hier nu weer met enige regelmaat en naar volle tevredenheid zijn rondjes. Erwin Zijleman