Ik was zeker niet direct gecharmeerd van het nieuwe album van de Nederlandse muzikante Janne Schra. Op haar vorige albums koos ze vaak voor het avontuur, maar The Heart Is Asymmetrical flirt opzichtig met soulvolle pop. Het is soulvolle pop die flink wordt opgetild door de geweldige stem van de Nederlandse muzikante en het is bovendien soulvolle pop die knapper in elkaar steekt dan het lijkt. Ook op haar nieuwe album zoekt Janne Schra wel degelijk het avontuur en gaat ze ook nog eens op fraaie wijze aan de haal met songs van David Gray en Ray Davies. Het leek me in eerste instantie een aangenaam album voor een zomerse playlist, maar het is echt veel meer dan dat.
De Nederlandse muzikante Janne Schra heeft inmiddels een mooi stapeltje soloalbums op haar naam staan en timmerde hiervoor met veel succes aan de weg als frontvrouw van de band Room Eleven. Het zijn albums die ik zeker niet allemaal heb opgepikt, want de muziek van Janne Schra kan alle kanten op. Haar albums zijn stuk voor stuk al zeer veelzijdig, maar de verschillen tussen haar albums zijn nog veel groter. Het deze week verschenen The Heart Is Asymmetrical is de opvolger van het Nederlandstalige album In de Regen, waar ik persoonlijk niet zo heel veel mee kon, terwijl ik de voorganger van dat album, het in 2018 verschenen OK, juist weer prachtig vond. Ook met The Heart Is Asymmetrical kan ik weer goed uit de voeten, al vroeg dit wel even tijd.
The Heart Is Asymmetrical is een album dat weer flink anders klinkt dan zijn voorgangers en ik moet eerlijk toegeven dat ik The Heart Is Asymmetrical en zeker het eerste deel van het album op het eerste gehoor wat gewoontjes vond klinken. Het nieuwe album van Janne Schra is geproduceerd door Adam Bar-Pereg, die eerder werkte met onder andere Benny Sings. Adam Bar-Pereg heeft het nieuwe album van Janne Schra voorzien van een gloedvol klinkend popgeluid met vooral invloeden uit de soul en hier en daar wat funky en jazzy accenten.
Het is een album dat direct aangenaam klinkt, maar zeker bij eerste beluistering vond ik de songs een stuk minder spannend dan ik van Janne Schra gewend ben. Zeker als je het album wat op de achtergrond laat voortkabbelen is het aangenaam muzikaal behang, maar ook weinig onderscheidend muzikaal behang. Pas nadat ik mezelf had gedwongen om met meer aandacht naar het nieuwe album van Janne Schra te luisteren, begonnen er dingen op hun plek te vallen.
Zo is Janne Schra nog altijd een van de beste zangeressen die ons land rijk is, waardoor ook wat minder onderscheidende songs nog altijd ruimschoots boven het maaiveld uitsteken. Met het onderscheidend vermogen van de songs op The Heart Is Asymmetrical zit het overigens ook wel goed, want wanneer je met wat meer aandacht naar het album luistert, hoor je dat de Nederlandse muzikante ook dit keer veel moois verstopt heeft in haar songs. Dat geldt vooral de met wat meer elektronica ingekleurde songs op het tweede deel van het album, maar ook de soulvolle of zelfs funky songs op het eerste deel van het album zitten veel knapper in elkaar dan je bij vluchtige beluistering kunt horen.
Janne Schra doet op haar nieuwe album mooie dingen in haar eigen songs, maar ze doet ook prachtige dingen met de songs van anderen. Haar met wat gospel verrijkte versie van David Gray’s Babylon, die ik pas na een tijdje herkende, vind ik mooier dan het origineel, dat me overigens zeer dierbaar is, een ook de Janne Schra versie van I Go To Sleep van The Kinks voorman Ray Davies (in wiens studio in Londen het album werd opgenomen) is wonderschoon.
De groei van het album is voor een belangrijk deel de verdienste van de prachtige stem van de Nederlandse muzikante, maar ook over de instrumentatie op en de productie van The Heart Is Asymmetrical ben ik na een paar keer horen steeds meer te spreken. Van mij mag Janne Schra de volgende keer wel weer wat eigenzinniger klinken, maar ook haar 'popalbum' mag er zijn en het wordt na een wat aarzelende start echt alleen maar beter. Erwin Zijleman
The Heart Is Asymmetrical van Janne Schra is verkrijgbaar via de Mania webshop: