Laat The Rose Of Aces van Cordovas uit de speakers komen en je zou zomaar kunnen vermoeden dat je luistert naar een vergeten parel uit de jaren 70. De band uit Nashville heeft zich stevig laten inspireren door de Amerikaanse rootsmuziek en Southern Rock van lang geleden, maar het heerlijk laidback geluid op het vierde album van het moment doet het ook prima in het heden. The Rose Of Aces is voorzien van een bijzonder aangenaam geluid vol fraai snarenwerk, maar ook de zang op het album is niet te versmaden. Ik had tot dusver niet zo heel veel met de muziek van Cordovas, maar het vierde album van de Amerikaanse band is echt een topalbum.
Ik wist tot voor kort niet zo goed wat ik aan moest met muziek van de Amerikaanse band Cordovas. De band uit Nashville, Tennessee, leverde met Cordovas uit 2012, That Santa Fe Channel uit 2018 en Destiny Hotel uit 2020 drie prima of zelfs uitstekende albums af, maar het waren ook alle drie albums die me inspireerden tot het weer eens uit kast trekken van een aantal klassiekers uit de jaren 70, waardoor de albums van Cordovas onmiddellijk weer naar de achtergrond verdwenen.
AllMusic.com noemt in haar biografie van Cordovas met name The Allman Brothers Band, The Band en Grateful Dead als relevant vergelijkingsmateriaal en dat snijdt absoluut hout. Ik kan er nog wel een lijstje namen aan toevoegen, maar ik kan de namen van The Band en vooral Grateful Dead ook onderstrepen, want relevanter vergelijkingsmateriaal kan ik niet noemen.
Cordovas maakt ook op haar nieuwe album zeker geen geheim van haar belangrijkste inspiratiebronnen, maar dat geldt voor veel meer bands in het genre. Ik begrijp dan ook niet zo goed dat ik de albums van Cordovas tot dusver allemaal liet liggen, maar het liep gelukkig anders met het onlangs verschenen The Rose Of Aces.
Ook op haar vierde album vindt Cordovas de inspiratie vooral in het verre verleden en maakt het muziek die ook zomaar op de albums van een van haar grote voorbeelden terecht had kunnen komen. Waar ik in het verleden direct op zoek ging naar de albums van deze grote voorbeelden, bleef ik luisteren naar The Rose Of Aces.
Ik weet niet precies waar dat aan ligt, maar mogelijk heeft het inhuren van topgitarist Cory Hanson als co-producer geholpen. De Amerikaanse muzikant, aan wiens laatste album ik behoorlijk moest wennen, maar die ook twee meesterwerken op zijn naam heeft staan, heeft het nieuwe album van Cordovas voorzien van een mooi geluid, waarin met name het snarenwerk prachtig klinkt, maar waarin ook de piano en de zang uitstekend klinken.
Cory Hanson draagt zelf ook wat mooi gitaarwerk bij, maar ook de pedal steel en incidenteel de viool spelen een voorname rol in het geluid van de Amerikaanse band. De muziek van Cordovas klinkt vaak heerlijk laidback, maar de band kan ook uitpakken met steviger gitaarwerk.
In muzikaal opzicht heeft Cordovas het op The Rose Of Aces goed voor elkaar en ook in vocaal opzicht maakt de band makkelijk indruk. De band beschikt met Joe Firstman over een uitstekend leadzanger, maar de band heeft meer mooie mannen- en vrouwenstemmen in huis, wat zorgt voor bijzonder mooie harmonieën. Die harmonieën zorgen er ook voor dat de muziek van Cordovas herinneringen oproept aan muziek uit een ver verleden, maar The Rose Of Aces klinkt zeker niet gedateerd.
De band uit Nashville doet op haar vierde album niet eens hele andere dingen dan op de drie voorgangers, maar nadat ik ook die albums nog eens heb beluisterd, blijft het nieuwe album van de Amerikaanse band mijn favoriete album, al hadden ook de drie voorgangers niet misstaan op de krenten uit de pop.
En nu is het hopen op echt broeierige zomeravonden, want op deze avonden kan het nieuwe album van Cordovas wel eens nog beter tot zijn recht komen. Ook zonder deze avonden is The Rose Of Aces een heerlijk album, dat zeer in de smaak zal vallen bij liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek en Southern rock met een vleugje jaren 70. Erwin Zijleman
The Rose Of Aces van Cordovas is verkrijgbaar via de Mania webshop: