De zomer is de afgelopen dagen voorzichtig teruggekeerd in Nederland en voor later in deze week worden zelfs tropische temperaturen aangekondigd. Iedereen die op zoek gaat naar de perfecte soundtrack bij deze temperaturen moet zeker eens luisteren naar Happy Hour In Dub van Hollie Cook. Het is de dub-versie van het vorig jaar verschenen Happy Hour, dat me persoonlijk wat tegen viel. De dub-versie verleidt echter vanaf de eerste noten meedogenloos en blijft dat negen tracks doen. Ik ben zeker geen kenner van reggae en dub, maar Happy Hour In Dub van Hollie Cook had me direct vanaf de eerste noten te pakken en gaat voorlopig niet meer loslaten.
Midden in de zomer van 2014 werd ik zeer aangenaam verrast door Twice, het tweede album van de Britse muzikante Hollie Cook, die voordat ze begon aan haar solocarrière deel uitmaakte van een nieuwe bezetting van de Britse cultband The Slits. Hollie Cook, de dochter van Paul Cook, die in de originele bezetting van The Sex Pistols achter de drums zat, leverde met haar tweede album de perfecte soundtrack voor de zomer van 2014 af. Terwijl de temperaturen hoog opliepen wist Twice onweerstaanbaar te verleiden met een mix van reggae en pop, waarin stiekem ook nog wat andere exotische invloeden waren verstopt. Twice klonk als Lily Allen na een heleboel Jamaicaanse joints en dat klonk in 2014 echt heerlijk.
Het gemak waarmee Hollie Cook me wist te overtuigen met haar tweede album was compleet verdwenen toen aan het begin van 2018 haar derde album Vessel Of Love verscheen. Nu verscheen Vessel Of Love midden in de winter en dat is niet het seizoen waarin de muziek van Hollie Cook het best tot zijn recht komt. Het in de zomer van 2022 verschenen Happy Hour was weer veel beter getimed, maar ook dit keer had Hollie Cook niet het effect op me dat ze in 2014 wel had. Happy Hour was bij eerste beluistering een aangenaam zomeralbum, maar uiteindelijk maakte het vierde album van de Britse muzikante geen blijvende indruk, al vind ik het album inmiddels beter dan een jaar geleden.
Hollie Cook was kennelijk zelf ook niet 100% tevreden met Happy Hour of vond dat er nog meer in zat, want deze week verscheen een nieuwe versie van het album. Happy Hour In Dub is de dub-versie van het album van vorig jaar. Het is niet de eerste keer dat Hollie Cook haar songs onderdompelt in dub, want ook van haar titelloze debuutalbum uit 2011 verscheen in 2012 een dub-versie.
Ik luister maar weinig naar reggae en nog minder naar dub, maar de dub-versie van Happy Hour deed het onmiddellijk geweldig, waarbij de zomerse temperaturen van het moment vast wel wat hielpen. Happy Hour In Dub bevat alle songs van Happy Hour, maar wel in een andere volgorde. De songs klinken ook flink anders, want alle nieuwe versies worden gedomineerd door de heerlijke tandem van bas en drums, waarvoor James Mckone en Ben Mckone tekenen.
De twee muzikanten spelen net zo soepel als Sly & Robbie in hun beste dagen en voorzien de songs van een lome sfeer, al zijn de ritmes best dwingend. Bas en drums zijn voorzien van flink wat galm en echo, wat Happy Hour In Dub voorziet van het zo karakteristieke dubgeluid. Het is een geluid dat is verrijkt met gitaren, orgel, synths en hier en daar flink wat strijkers en blazers, waardoor er van alles gebeurt op het album.
De muzikale passages zijn langer uitgesponnen dan op de originele versie van Happy Hour, waardoor er wat minder ruimte overblijft voor de zang van Hollie Cook, die ook nog wat gastvocalisten heeft ingeschakeld. Ik vond Happy Hour vorig jaar wat flauwtjes, maar de dub-versies van de songs van het album komen stuk voor stuk genadeloos binnen. Happy Hour In Dub doet uitzien naar nog wat hogere temperaturen, maar als de verwarming ook de komende winter weer wat graden lager moet, zie ik ook bij lagere temperaturen nog wel een rol voor dit heerlijke album, dat zijn twee voorgangers flink overtreft. Erwin Zijleman
De muziek van Hollie Cook is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://holliecook.bandcamp.com/album/happy-hour-in-dub.