De Amerikaanse band Madder Rose levert met No One Gets Hurt Ever haar zesde album af en het is wat mij betreft het zesde uitstekende album. Na de vier miskende meesterwerken uit de jaren 90 keerde de band in 2019 verrassend terug en weer vier jaar later is er gelukkig wederom een nieuw album van Madder Rose. Billy Coté en Mary Lorson weten elkaar nog altijd te inspireren tot prachtige songs, waarin 90s indierock en een vleugje psychedelica fraai samenvloeien. Ook op No One Gets Hurt Ever is Mazzy Star niet heel ver weg, maar het is ook onmiskenbaar Madder Rose. De band zal de cultstatus waarschijnlijk nooit ontstijgen, maar wat is ook album nummer zes weer mooi.
Bij de naam Madder Rose denk ik in eerste instantie aan de vier geweldige albums die de Amerikaanse band in de jaren 90 uitbracht. Met Bring It Down uit 1993, Panic On uit 1994, Tragic Magic uit 1997 en Hello June Fool uit 1999 leverde de band uit New York vier prachtige albums en misschien zelfs wel klassiekers af. Het zijn albums die stuk voor stuk moeten worden gerekend tot het allerbeste dat de indierock in de jaren 90 te bieden had, maar helaas behoorde Madder Rose tot de meest onderschatte bands van het decennium en ontsteeg het de cultstatus niet of nauwelijks.
Dat is helaas nooit echt veranderd, maar als ik zelf naar de eerste vier albums van Madder Rose luister ben ik nog altijd diep onder de indruk van de gruizige maar ook zeer melodieuze songs van de band, van het geweldige gitaarwerk van Billy Coté en van de prachtige stem van zangeres Mary Lorson, die overigens na Madder Rose twee prima albums zou maken als Saint Low. De eerste vier albums van Madder Rose zijn verplichte kost voor een ieder die de jaren 90 indierock hoog heeft zitten, maar ook fans van Mazzy Star moeten volgens mij uit de voeten kunnen met de albums van de band uit New York.
Madder Rose keerde in 2019, tot ieders verrassing, terug met een nieuw album, maar ook het uitstekende To Be Beautiful kreeg niet heel veel aandacht. Het is een album waarop Madder Rose voortborduurde op haar albums uit de jaren 90, maar net wat minder gruizig klonk, waardoor de vergelijking met Mazzy Star alleen maar relevanter werd. To Be Beautiful leek zo langzamerhand dan echt het laatste wapenfeit van Madder Rose, maar uit het niets is er deze week een nieuw album van de band.
Met No One Gets Hurt Ever gaat Madder Rose verder waar het in 2019 ophield. Ook op het nieuwe album van de band draait veel om het gitaarwerk, de productie en de songs van Billy Coté en om de nog altijd prachtige stem van Mary Lorson. Madder Rose citeert ook op haar zesde album uit de muziek die het in de jaren 90 maakte, maar ook dit keer klinkt de band net wat minder gruizig, al mag het gitaarwerk er zeker zijn en is er hier en daar ruimte voor bescheiden gitaarmuren.
Zeker wanneer de gitaren wat psychedelischer klinken en Mary Lorson vol bezwering zingt, ligt de vergelijking met Mazzy Star wederom voor de hand, maar ook Cowboy Junkies draagt absoluut relevant vergelijkingsmateriaal aan. Hiermee heb ik twee van mijn favoriete bands aller tijden te pakken, maar No One Gets Hurt Ever klinkt uiteindelijk toch vooral als Madder Rose, dat toch ook steeds hoger begint te scoren op het lijstje met mijn favoriete bands.
Het zesde album van de band, dat vorm kreeg tijdens de eindeloze coronapandemie, doet wat mij betreft niet onder voor de vorige vijf albums van de Amerikaanse band en dat is echt een razend knappe prestatie. Het blijft jammer dat Madder Rose zowel tijdens haar gloriejaren als tijdens haar comeback van een paar jaar geleden zo weinig aandacht heeft gekregen, maar liefhebbers van de muziek die Madder Rose maakt maar de band niet kennen kunnen in één klap een indrukwekkend oeuvre binnen halen.
Zelf heb ik niet alleen No One Gets Hurt Ever direct omarmd, maar heb ik ook de vorige vijf albums van de band weer aan de playlist toegevoegd en het is nog altijd genieten. Het is vooralsnog helaas heel stil rond No One Gets Hurt Ever, maar Madder Rose heeft wederom een wonderschoon album afgeleverd, dat echt alle aandacht verdient. Erwin Zijleman
De muziek van Madder Rose is ook verkrijgbaar via het label van de Amerikaanse band: https://tromerecords.bandcamp.com/album/no-one-gets-hurt-ever.