Ik was eerlijk gezegd een beetje uitgekeken op de albums van British Sea Power, maar sinds de band als Sea Power door het leven gaat, heeft de muziek van de band een flinke boost gekregen. Everything Was Forever klinkt melodieuzer, grootser, dromeriger en toegankelijker dan veel van de vorige albums van de band. Het album bevat flink wat echo’s uit de jaren 80 en 90, maar de voorbeelden liggen er nooit te dik bovenop. British Sea Power bleef altijd een cultband, maar Sea Power klinkt op haar eerste album als een grote band, die een breed publiek moet kunnen aanspreken. Everything Was Forever is een album dat mij enorm verrast heeft en dat nog steeds doet.
De Britse band British Sea Power veranderde vorig jaar haar naam in Sea Power. De band wilde niet langer geassocieerd worden met het groeiende nationalisme in de wereld in het algemeen en in het Verenigd Koninkrijk in het bijzonder, waardoor het eerste woord van de naam sneuvelde. Everything Was Forever is hierdoor het debuutalbum van Sea Power, maar het volgt wel op zeven albums van British Sea Power, waarvan de laatste overigens alweer vijf jaar oud is (de soundtrack bij een computergame niet meegerekend).
Ik was absoluut gecharmeerd van de eerste paar albums van British Sea Power, maar ben de band in de loop der jaren steeds meer uit het oog verloren en heb de laatste drie albums van de band niet eens meer beluisterd (wat overigens niet helemaal terecht was). Ik had dan ook geen hoge verwachtingen van de eerste worp van Sea Power, maar Everything Was Forever is een geweldig album, dat zich kan meten met alle albums van British Sea Power.
Net als op de vorige albums van de band is duidelijk hoorbaar dat Sea Power een zwak heeft voor postpunk. Everything Was Forever blijft echter ver verwijderd van de nieuwe generatie Britse postpunk bands. Gelukkig horen we op het eerste album van Sea Power geen overdreven springerige of tegendraadse ritmes en ook geen irritante praatzang.
De Britse band kiest op Everything Was Forever vooral voor de mooi ingekleurde en groots klinkende songs met een vleugje postpunk. Het zijn songs waarin een flink deel van de Britse rockmuziek tussen de jaren 80 en het heden voorbij komt, maar ik hoor veel meer Echo & The Bunnymen dan U2, om maar eens twee namen te noemen die opduiken in recensies van het album. Ik hoor ook meer The Arcade Fire dan U2 overigens.
Sea Power klinkt over het algemeen melodieuzer en aanstekelijker dan op de meeste albums van British Sea Power, waardoor het een betrekkelijk toegankelijk album is geworden. Zeker de vooral mooi en sfeervol ingekleurde songs op het album verleiden makkelijk en laten horen dat Sea Power ook hitgevoelige songs kan schrijven.
Everything Was Forever bevat ook net wat stekeligere songs, waarmee de band net wat meer opschuift richting postpunk, maar het is postpunk van het vriendelijke en grootse soort. Sea Power is het verleden van de band zeker niet vergeten, maar het laten vallen van een deel van de naam, heeft de band ook verlost van wat ballast en heeft gezorgd voor nieuwe energie.
Direct bij eerste beluistering was het eerste album met de naam Sea Power op de cover een album waar ik heel vrolijk van werd. Het is een album dat me ook weer eens heeft geïnspireerd tot het uit de kast trekken van de briljante eerste vier albums van Echo & The Bunnymen, maar niet voordat Everything Was Forever flink wat keren voorbij was gekomen.
Het album van Sea Power wordt bij herhaalde beluistering alleen maar beter. De grootse en meeslepende songs op het album verleiden steeds meedogenlozer, maar bij herhaalde beluistering hoor je ook steeds beter hoe mooi de muziek van de Britse band in elkaar steekt. Ik was zoals gezegd wat uitgekeken op de muziek van British Sea Power, maar het eerste album van Sea Power is een daverende verrassing en zeker in de meest dromerige tracks op het album een album van een enorme schoonheid en veelzijdigheid. British Sea Power is dood, leve Sea Power. Erwin Zijleman
Everything Was Forever van Sea Power is verkrijgbaar via de Mania webshop: