Ik vond het nieuwe album van de Amerikaanse band Smut op het eerste gehoor niet heel bijzonder klinken, maar de wel buitengewoon aangename songs op How The Light Felt blijken interessanter dan in eerste instantie gedacht. De band uit Chicago maakt geen geheim van haar inspiratiebronnen, maar het zijn er wel verrassend veel, wat het album van veel diepte voorziet. Met name door het gitaarwerk en de zang dringt het nieuwe album van Smut zich direct genadeloos op, maar hoe vaker ik naar dit album luister, hoe leuker en hoe interessanter het wordt. Zeker niet de zoveelste band die fantasieloos voortborduurt op de indierock uit de jaren 90 dus.
In de Amerikaanse muziekpers was er gelukkig flink wat aandacht voor How The Light Felt van Smut, want op basis van vluchtige beluistering had ik dit album waarschijnlijk laten liggen. Dat heeft niets te maken met de kwaliteit van de muziek van de Amerikaanse band. Smut maakt op haar tweede album, het debuutalbum van de band (End of Sam-soon) is inmiddels al vijf jaar oud, immers bijzonder lekker in het gehoor liggende popliedjes en het zijn bovendien popliedjes die prachtig worden uitgevoerd.
Het zijn ook nog eens het soort popliedjes waar ik erg van hou, maar het zijn ook popliedjes waar ik al talloze albums vol van heb. Smut grijpt op How The Light Felt terug op de indierock uit de jaren 90 en dan met name op de indierock waarin vrouwenstemmen domineerden. Net zoals zoveel bands die teruggrijpen op de rockmuziek uit de jaren 90, voegt Smut ook nog wat flarden shoegaze en dreampop toe aan haar muziek. Ook dat zijn genres waarvoor ik zeker te porren ben, maar ook genres waarin het aanbod de afgelopen jaren zo groot was, dat verzadiging op de loer ligt. Bij vluchtige beluistering waren er daarom volop redenen geweest om het album van Smut te laten liggen, maar op basis van een aantal zeer positieve recensies was ik voldoende nieuwsgierig naar het album om er eens goed naar te luisteren.
Smut maakt op How The Light Felt inderdaad geen geheim van haar inspiratiebronnen. Ik zou de rest van deze recensie moeiteloos kunnen vullen met het noemen van namen van bands die in de jaren 90 klonken als Smut klinkt op haar nieuwe album, maar laat ik dat eens niet doen en me beperken tot een paar namen. De band uit Chicago heeft zich breed laten beïnvloeden en bestrijkt op haar album het complete terrein tussen The Sundays en Juliana Hatfield of tussen Mazzy Star en Belly en sleept er stiekem ook nog wat invloeden uit de jaren 80 bij, variërend van Cocteau Twins tot The Smiths.
How The Light Felt klink wat mij betreft echter ook voldoende eigentijds, waardoor voor mij snel duidelijk was dat dit voor de afwisseling eens niet meer van hetzelfde is. Het geluid van de band wordt bepaald door heerlijk gitaarwerk en al even aangename zang. Het gitaarwerk is veelzijdig en meestal heerlijk melodieus. Het is gitaarwerk dat over het algemeen ver verwijderd blijft van de gruizige gitaarmuren uit de jaren 90, maar vooral teruggrijpt op het gitaarwerk van Johnny Marr in zijn jonge dagen of op het gitaarwerk uit de jangle pop.
In vocaal opzicht blijft Smut dichter bij de voorbeelden uit de jaren 90, maar de zeer aangename stem van Tay Roebuck betovert vrij makkelijk. How The Light Felt van Smut staat vol met lekker in het gehoor liggende popliedjes, die zich bijzonder makkelijk opdringen, zeker als je vatbaar bent voor dit genre, maar luister wat beter en je hoort dat Smut veel vaker buiten de lijntjes van de 90s indierock kleurt.
De songs van de band zijn niet alleen melodieus en aanstekelijk, maar zitten ook vol mooie accenten en verrassende invloeden, waardoor How The Light Felt steeds interessanter wordt. Het album wordt ook verslavender, want met name de stem van Tay Roebuck vind ik steeds mooier worden, zeker wanneer je dit album met een wat hoger volume afspeelt. Dat hebben de Amerikaanse muzieksites weer goed gehoord dus. Erwin Zijleman
De muziek van Smut is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://smutonline.bandcamp.com/album/how-the-light-felt.
How The Light Felt van Smut Blood is verkrijgbaar via de Mania webshop: