Sisyphus Happy, het nieuwe album van de Amerikaanse muzikant M. Lockwood Porter verrast met een bijzonder lekker klinkend gitaargeluid en overtuigt met karakteristieke en al even aangenaam klinkende vocalen. De meeste indruk maakt de Amerikaanse muzikant echter met zijn songs. Het zijn tijdloos klinkende songs die zich onmiddellijk opdringen, maar het zijn ook veelkleurige songs die er keer op keer in slagen om de juiste snaar te raken en die steeds weer andere inspiratiebronnen prijs geven. De vorige albums van M. Lockwood Porter verloor ik snel uit het oog, maar Sisyphus Happy schaart de muzikant uit Oakland onder de smaakmakers in het genre.
De Amerikaanse muzikant M. Lockwood Porter levert inmiddels al een kleine tien jaar albums af. Het zijn albums die in de smaak vallen bij liefhebbers van singer-songwriters binnen de Amerikaanse rootsmuziek. Dat is echter een genre waarin zoveel te kiezen valt dat een album makkelijk ondersneeuwt. Dat gebeurde bij mij met alle vorige albums van de muzikant die het platteland van Oklahoma inmiddels heeft verruild voor Oakland, California, en het leek ook weer te gebeuren met het ruim een maand geleden verschenen Sisyphus Happy. Het vijfde album van de Amerikaanse muzikant bleef echter maar terug komen en dat is maar goed ook, want Sisyphus Happy is een erg sterk album, dat laat horen dat M. Lockwood Porter een zeer getalenteerd songwriter is.
De Amerikaanse muzikant maakte zijn nieuwe album met een klein aantal bevriende muzikanten, onder wie John Calvin Abney, die eerder dit jaar een prachtalbum (Tourist) afleverde, waarop M. Lockwood Porter overigens ook was te horen. Net als deze John Calvin Abney werkt ook M. Lockwood Porter samen met de Amerikaanse muzikante John Moreland, die Sisyphus Happy mede produceerde. Ik hoor flink wat raakvlakken met het laatste album van John Calvin Abney, maar Sisyphus Happy heeft ook een duidelijk eigen geluid.
M. Lockwood Porter liet zich voor zijn nieuwe album inspireren door pieken en dalen in zijn leven. Het zijn pieken en dalen die elkaar snel opvolgden. Een relatiebreuk draaide om in een huwelijk, maar de Amerikaanse muzikant kreeg ook te maken met de dood van zijn vader, wat zijn sporen heeft nagelaten in de songs op het album.
M. Lockwood Porter is een zeer getalenteerd muzikant die op meerdere instrumenten uit de voeten kan, wat ook gezegd kan worden van John Calvin Abney en John Moreland. Sisyphus Happy klinkt met name door het geweldige gitaarwerk en door de bijzonder fraaie pedal steel bijdragen van Ian Taylor Sutton echt fantastisch en ook de zang van de muzikant uit Oakland, die beschikt over een zeer karakteristiek stemgeluid, vind ik zeer aansprekend.
De meeste indruk maakt M. Lockwood Porter echter als songwriter. Sisyphus Happy staat vol met songs die direct vertrouwd klinken, maar die je ook nieuwsgierig maken. Het zijn songs die meerdere kanten op kunnen. In een aantal songs hoor ik flarden van een jonge Bob Dylan, maar M. Lockwood Porter schrijft ook Beatlesque songs met flarden Elliott Smith of meer uptempo songs die herinneren aan Tom Petty.
Sisyphus Happy is een album dat in het hokje Amerikaanse rootsmuziek past, maar M. Lockwood Porter maakt ook muziek die liefhebbers van singer-songwriters met een zwak voor perfecte popsongs zal aanspreken. Het zijn eigentijds klinkende popsongs, maar de songs van M. Lockwood Porter zitten ook vol echo’s uit het verleden.
Het levert een fris en sprankelend rootsalbum op, maar het is ook een album dat tien songs lang kwaliteit ademt. Het is bovendien een album dat M. Lockwood Porter moet scharen onder de grote beloften van de Amerikaanse rootsmuziek. Ik was eerder dit jaar erg onder de indruk van Tourist van John Calvin Abney, maar een van zijn muzikale vrienden voegt er een album aan toe dat minstens net zo goed is. Erwin Zijleman
De muziek van M. Lockwood Porter is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://mlockwoodporter.bandcamp.com/album/sisyphus-happy.
Sisyphus Happy van M. Lockwood Porter is verkrijgbaar via de Mania webshop: