Dertien in een dozijn indiepop albums zijn er momenteel in overvloed, maar van een album als Miss Power van Connie Constance is er maar één. De Britse muzikante laat zich niet vastpinnen op één of twee genres, maar schiet op haar tweede album alle kanten op. Het ene moment vermaakt ze met hitgevoelige pop voor de dansvloer, maar niet veel later wordt de rockchick in haar wakker. De songs van de Britse muzikante zijn niet alleen veelzijdig, maar ook bijzonder eigenzinnig. Miss Power slaat hierdoor de plank ook wel eens mis, maar de hoge pieken zijn de diepe dalen makkelijk de baas op dit bijzondere album, dat Connie Constance op de kaart moet zetten als eigenzinnig talent.
Een paar jaar geleden werd de Britse muzikante Connie Constance al eens een hele grote toekomst voorspeld, maar de belofte kwam er wat mij betreft toch niet helemaal uit op het in 2019 verschenen English Rose. Het is een album dat wel wat interessante uitstapjes liet horen, maar toch ook flink wat weinig onderscheidende R&B bevatte en bovendien te weinig echt memorabele songs.
Door de coronapandemie kwam de carrière van Connie Constance abrupt tot stilstand, maar na twee zware jaren keert de muzikante uit Londen terug met haar tweede album, Miss Power. Het is een album dat de belofte van een paar jaar geleden wat mij betreft wel waar maakt. Ik zal het tweede album van de Britse muzikante geen meesterwerk noemen, want hiervoor is Miss Power net wat te wisselvallig en te weinig consistent, maar een intrigerend album is het absoluut.
Connie Constance doet op haar tweede album precies waar ze zelf zin in heeft, wat resulteert in een opvallend bonte lappendeken. Het is een lappendeken waarop plaats is voor hitgevoelige popsongs met een vleugje R&B, maar de Britse muzikante kan ook uit de voeten met stevigere rocksongs, ingetogen folksongs, een heuse punksong, jazzy pop, flirts met postpunk of eigenzinnige indiepop. Connie Constance heeft de zware jaren van de coronapandemie achter zich gelaten en heeft een positief album opgeleverd, waarop gelukkig nog wel tegen heilige huisjes mag worden geschopt.
Ik noemde Miss Power hierboven een bonte lappendeken en dat is het ook wanneer het gaat om de genres die de Britse muzikante omarmt op haar tweede album. Vergeleken met het wat fragmentarische debuutalbum klinkt Miss Power echter wel een stuk consistenter. Alle songs op het album dragen het herkenbare stempel van Connie Constance, wat bijvoorbeeld terugkomt in de karakteristieke zang van de Britse muzikante en haar drang om buiten de lijntjes te kleuren.
Vergeleken met het debuutalbum komen ook meer memorabele songs voorbij, waarbij het niet zoveel uitmaakt of Connie Constance kiest voor rock of de dansvloer of voor ingetogen of juist uitbundige tracks. Ik vind persoonlijk de meer ingetogen songs op het album het mooist. In deze tracks klinkt de Britse muzikante als geen andere muzikante en komt bovendien haar stem het best tot zijn recht. Ook de wat stevigere songs gaan er echter makkelijk in en ook in deze songs slaagt Connie Constance er in om anders te klinken dan collega muzikanten.
Het levert wat mij betreft zoals gezegd nog niet direct een meesterwerk op, maar Miss Power staat wel bol van de belofte en laat horen dat de muzikante in meerdere genres een topalbum kan maken, of een topalbum dat al deze genres op bijzondere wijze aan elkaar knoopt. Ik had ook de afgelopen week weer een mooi stapeltje indiepop en indierock albums om uit te kiezen, maar het begint in dit genre helaas wel wat eenvormig te klinken op het moment.
Connie Constance doet hier gelukkig niet aan mee en laat op Miss Power een charmant en heerlijk eigenwijs geluid horen. Het is een album dat de plank wel eens mis slaat, dat vaak gewoon aardig is, maar ook een paar keer echt heel erg goed. Het is een album vol ruwe diamanten waarvan er steeds meer tot uitstekende popsongs kunnen worden geslepen. Erwin Zijleman
De muziek van Connie Constance is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://connieconstance.bandcamp.com/album/miss-power.
