Ik had het nieuwe album van Gaz Coombes niet direct geselecteerd voor een plekje op de krenten uit de pop, want sinds het derde album van zijn band Supergrass heb ik de Britse muzikant niet meer gevolgd. Dat is in ieder geval voor Turn The Car Around ten onrechte, want wat is dit een sterk album. Gaz Coombes overtuigt op zijn vierde album als zanger en misschien nog wel meer als songwriter. De veelzijdige songs staan bol van de invloeden, maar het zijn ook stuk voor stuk songs van een hoog niveau. Turn The Car Around is ook nog eens prachtig ingekleurd, waardoor Gaz Coombes garant staat voor een interessante en bijzonder aangename luisterervaring.
Ik moest even heel goed nadenken uit welke band Gaz Coombes ook alweer kwam, maar dat is natuurlijk Supergrass. De Britse band debuteerde in 1995 met het uitstekende I Should Coco en kwam uiteindelijk tot zes albums, waarvan de laatste in 2008 verscheen. Achteraf bezien wist de Britse band gedurende haar bestaan een behoorlijk hoog niveau vast te houden, maar zelf hield ik na het wat mij betreft net wat mindere derde album van de band voor gezien.
Aan de solocarrière van Gaz Coombes ben ik eigenlijk nooit begonnen, maar nieuwsgierig geworden door een aantal zeer positieve recensies, heb ik zijn deze week verschenen vierde soloalbum een kans gegeven. Daar heb ik zeker geen spijt van gekregen, want Turn The Car Around is een verrassend sterk album.
Ik ben nog niet toegekomen aan de vorige soloalbums van de Britse muzikant, maar de muziek die Gaz Coombes op Turn The Car Around maakt smaakt naar veel meer. Het is muziek die deels teruggrijpt op de hoogtijdagen van de Britpop, waaraan Supergrass ook stevig bijdroeg, al werd de band nooit zo groot als de vaandeldragers van het genre, maar het muzikale spectrum op het album is veel breder.
Gaz Coombes smeedt op zijn nieuwe soloalbum op soepele wijze uiteenlopende invloeden uit de pop en rock aan elkaar en voegt er hier en daar een vleugje soul en psychedelica aan toe. Hier en daar hoor ik echo’s van de Britpop van Supergrass, maar invloeden van met name David Bowie en hier en daar zeker ook Radiohead duiken veel vaker op. Dat legt de lat hoog voor de Britse muzikant, maar Gaz Coombes houdt zich op Turn The Car Around vrij makkelijk staande.
In mijn herinnering was Gaz Coombes geen groot zanger, maar de zang is absoluut een van de sterke punten op het nieuwe album van de Britse muzikant. Gaz Coombes zingt op zijn nieuwe album trefzeker en ontspannen en laat in meerdere tracks horen dat zijn ambities om als crooner aan de weg te timmeren zeker niet misplaatst zijn.
De voormalige Supergrass voorman maakt nog net wat meer indruk als songwriter. Turn The Car Around bevat een serie ijzersterke songs, die zich makkelijk opdringen, maar die ook aan kracht blijven winnen. Het zijn songs vol herinneringen aan een aantal decennia popmuziek, maar het zijn ook stuk voor stuk songs met een duidelijk Gaz Coombes stempel.
De Britse muzikant staat wat eenzaam op de cover van zijn nieuwe album, maar Turn The Car Around werd gemaakt met flink wat extra muzikanten en maakt indruk met een mooi en veelzijdig geluid. Het is een geluid met warme klanken van onder andere piano en hier en daar venijnige gitaaruithalen. Gaz Coombes heeft zijn songs bijzonder fraai gearrangeerd en voorzien van een mooi gelaagd en gevarieerd geluid, dat heerlijk melodieus en vaak wat spacy is.
Het klinkt allemaal prachtig, zeker in combinatie met de zang, maar iedere track op Turn The Car Around maakt ook nieuwsgierig naar hetgeen dat komen gaat. Ik ben zoals gezegd nog niet toegekomen aan de vorige soloalbums van Gaz Coombes, maar gezien de hoge kwaliteit van zijn nieuwe album kunnen die nooit slecht zijn. Ik had het album op voorhand zeker niet opgeschreven voor een plekje op de krenten uit de pop, maar het album verdrong op indrukwekkende wijze een aantal grote kanshebbers en wordt alleen maar sterker. Erwin Zijleman
