Halverwege de jaren 80 zette platenmaatschappij Geffen haar geld op de band Lone Justice. Dat leek een logische beslissing, want de band beschikte met Maria McKee over een exceptioneel goede zangeres en leek ook in muzikaal opzicht de juiste band op het juiste moment. Het liep allemaal anders. Lone Justice gaf er al na twee albums de brui aan en ook de solocarrière van Maria McKee kwam, ondanks de wereldhit Show Me Heaven, nooit echt van de grond. Aan de kwaliteit van haar albums lag het niet, want de Amerikaanse muzikante maakte na haar zwaar tegenvallende debuut alleen maar goede albums met het geweldige rootsalbum You Gotta Sin To Get Saved als uitschieter.
Maria McKee wist al op hele jonge leeftijd dat ze een carrière in de muziek ambieerde en stond naar verluidt al als driejarige op het podium. Haar halfbroer Bryan MacLean speelde in de legendarische band Love, was te horen op de klassieker Forever Changes en was na Arthur Lee de belangrijkste man in de Amerikaanse band. Maria McKee trad in haar tienerjaren vaak op met haar halfbroer en formeerde op haar achttiende samen met Ryan Hedgecock de band Lone Justice.
De platenmaatschappij van de band deed er alles aan om Lone Justice heel groot te maken, maar ondanks de getalenteerde muzikanten in de band, de geweldige stem van Maria McKee en een prima debuutalbum, maakte Lone Justice de belofte nooit waar. Na een matig tweede album viel het doek voor de band, waarna Maria McKee begon aan een solocarrière.
De verwachtingen waren torenhoog, maar de geschiedenis van Lone Justice leek zich te herhalen. Ondanks al haar talent viel het titelloze solodebuut van Maria McKee uit 1989, mede dankzij de totaal niet passende productie van de normaal gesproken getalenteerde Mitchell Froom, vies tegen.
Een jaar later was Maria McKee wel succesvol met de song die ze bijdroeg aan de succesvolle film Days of Thunder met Tom Cruise. Show Me Heaven spekte de bankrekening van Maria McKee, die moeiteloos een carrière als popzangeres had kunnen starten. Gelukkig koos Maria McKee niet voor de hitgevoelige pop, maar voor in artistiek opzicht veel interessantere wegen.
De belofte van Lone Justice werd in 1993 volledig waargemaakt op het tweede soloalbum van Maria McKee, You Gotta Sin To Get Saved. De Amerikaanse muzikante zou na dit album nog vijf albums maken, waarvan de vooralsnog laatste in 2020 verscheen. Het zijn allemaal uitstekende en heerlijk eigenzinnige albums, maar You Gotta Sin To Get Saved vind ik met afstand het beste album van Maria McKee.
Het is ook het album waarop de Amerikaanse muzikante het dichts bij de door countryrock geïnspireerde muziek van Lone Justice blijft. Op haar tweede soloalbum werkte Maria McKee met producer George Drakoulias, die ook de eerste twee albums van The Jayhawks produceerde. Op You Gotta Sin To Get Saved vertolkt Maria McKee een aantal songs van anderen, waaronder songs van Van Morrison, Carole Kind en The Jayhawks, maar ook een groot aantal eigen songs.
Invloeden uit de countryrock spelen een voorname rol op het album, waaraan werd bijgedragen door een enorme lijst met topmuzikanten. In muzikaal opzicht is You Gotta Sin To Get Saved een ijzersterk album en ook de songs op het album zijn van hoog niveau, maar het album wordt toch vooral gedragen door de fantastische stem van Maria McKee, die de sterren van de hemel zingt. Het is een stem die gemaakt is voor de met flink wat invloeden uit de country geïnjecteerde muziek op het album en die meer dan eens goed is voor kippenvel.
You Gotta Sin To Get Saved is in alle opzichten een album dat had moeten uitgroeien tot een klassieker, maar het album deed niet heel veel en in ieder geval veel te weinig. Het was heel wat jaren geleden dat ik naar de muziek van Maria McKee had geluisterd, maar na het herontdekken van de muziek van Lone Justice kwam ik al weer snel uit op het fantastische You Gotta Sin To Get Saved, dat nog net zo imponeert als dertig jaar geleden. Erwin Zijleman