08 januari 2023

Grey DeLisle - Borrowed

De Amerikaanse muzikante Grey DeLisle verdween na 2005 uit beeld, maar keerde onlangs terug met het prachtige Borrowed, waarop ze op indringende en indrukwekkende wijze songs van anderen vertolkt
Grey DeLisle was tot voor kort vooral een herinnering uit lang vervlogen tijden. Een herinnering aan een dwars door de ziel snijdende stem die countrysongs vertolkte zoals alleen de allergrootsten dit konden. Zo plotseling als Grey DeLisle na 2005 verdween, keerde ze vorig jaar terug met Borrowed. Het is een album dat er niet zonder slag of stoot kwam en dat nu langzaam maar zeker wordt opgepikt. En terecht, want ook op Borrowed laat Grey DeLisle weer horen dat ze een groot zangeres is. Borrowed bevat misschien songs van anderen, maar de Amerikaanse muzikante maakt er stuk voor stuk haar eigen songs van en imponeert als vanouds als zangeres. Kippenvel.


Borrowed van Grey DeLisle verscheen afgelopen zomer al, maar begint nu pas de aandacht te trekken. Dat zou een jaar of twintig geleden totaal anders zijn geweest, want aan het begin van het huidige millennium leek de Amerikaanse muzikante in rap tempo uit te groeien tot een van de smaakmakers binnen de Amerikaanse rootsmuziek in het algemeen en de countrymuziek in het bijzonder. 

Grey DeLisle werd in 1973 geboren als Erin Grey Van Oosbree en groeide op in een gezin met een grote liefde voor countrymuziek. Dat veranderde toen haar moeder, na de scheiding van haar vader en een worsteling met alcohol en drugs, toetrad tot een streng religieuze gemeenschap die seculiere muziek verbood. Grey DeLisle zocht daarom al op jonge leeftijd met wisselend succes haar geluk in Los Angeles als stemactrice, stand-up comedian en muzikante. 

De doorbraak als muzikante kwam uiteindelijk in 2002 met het geweldige album Homewrecker, dat er uit zag als een traditioneel countryalbum en ook zo klonk. Het album maakte, met name door de indringende stem van Grey DeLisle, diepe indruk en werd omarmd door liefhebbers van countrymuziek. Een mooie carrière in de muziek leek een zekerheid, maar het liep helaas anders. 

Ondanks een platencontract bij het aansprekende Sugar Hill label en twee uitstekende albums (Graceful Ghost uit 2004 en Iron Flowers uit 2005) ging de carrière van Grey DeLisle na 2005 als een nachtkaars uit. Sindsdien verdiende de Amerikaanse muzikante de kost als stemactrice, onder andere in een imposant aantal Disney films, maar kennelijk begon de muzikale ambitie toch weer te kriebelen. 

Naar verluidt schreef Grey DeLisle de afgelopen jaren tientallen songs, wat hopelijk meerdere fraaie albums op gaat leveren. Op het vorig jaar verschenen Borrowed vertolkt Grey DeLisle echter uitsluitend songs van anderen. Borrowed zou daarom een coversalbum kunnen worden genoemd, maar het is wat mij betreft toch veel meer dan dat. 

Borrowed is niet alleen de misschien niet meer verwachte terugkeer van Grey DeLisle, maar het is ook een album waarop de Amerikaanse muzikante haar eigen songs maakt van de songs van anderen. Dat is direct te horen in de openingstrack, waarin Grey DeLisle op fascinerende wijze een countrysong maakt van Pink Floyd’s Another Brick In The Wall. 

Het is niet de enige opvallende keuze op het album, want ook Girl van T. Rex en de James Bond song You Only Live Twice had ik op voorhand niet verwacht op een album van Grey DeLisle. Op de rest van het - album staan vooral country-, folk- en gospelsongs, waarbij het niet zoveel uitmaakt of Grey DeLisle kiest voor redelijk obscure songs of voor een uitgemolken klassieker als Georgia On My Mind. Alles op het album is even mooi en trefzeker. 

Het is deels de verdienste van een aantal geweldige muzikanten onder wie gitarist Murry Hammond, pedal steel tovenaar Greg Leisz en multi-instrumentalist, producer en Lone Justice oprichter Marvin Etzioni, met wie Grey DeLisle ook al werkte op haar vorige albums. Borrowed is subtiel maar zeer smaakvol ingekleurd met fraai snarenwerk en een belangrijke rol voor de viool, maar het is de stem van Grey DeLisle die het album naar grote hoogten tilt. De stem van de Amerikaanse muzikante klinkt nog net zo mooi en bijzonder als twintig jaar geleden en is track na track goed voor kippenvel. De terugkeer van Grey DeLisle is helaas nog wat anoniem, maar ach wat is dit album mooi. Erwin Zijleman