Maggie Rogers brak een paar jaar geleden door met een niet overdreven interessant popalbum, maar liet met de muziek die ze voor en na dit album maakte horen dat ze bijzonder getalenteerd is. Het is ook weer te horen op het deze week verschenen Don’t Forget Me, dat wat opschuift richting tijdloze singer-songwriter pop en afstand neemt van de wat eendimensionale pop van het album waarmee ze doorbrak. De songs van de Amerikaanse muzikante liggen bijzonder lekker in het gehoor, maar het zijn ook in kwalitatief opzicht uitstekende songs, die ook nog eens opvallen door de mooie stem van Maggie Rogers. Don’t Forget Me is een heel aangenaam, maar ook verrassend goed album.
Maggie Rogers brak in 2019 door met het uitstekende popalbum Heard It In A Past Life. Het als een debuutalbum gepresenteerde album, dat gemaakt werd met een blik gerenommeerde producers, sloot goed aan op de andere succesvolle popalbums van dat moment en zette Maggie Rogers op de kaart als popster.
Maggie Rogers had er voor Heard It In A Past Life echter al een heel muzikaal leven op zitten. Ze maakte al vanaf jonge leeftijd muziek, studeerde aan het fameuze Berklee College of Music en aan het prestigieuze Clive Davis Institute Of Recorded Music en bracht twee folky albums uit.
De muziek die Maggie Rogers maakte voor haar popdebuut kwam in 2020 ook terecht op het dubbelalbum Notes From The Archive: Recordings 2011-2016, dat ik persoonlijk veel beter en interessanter vond dan het veel succesvollere Heard It In A Past Life. Maggie Rogers vervolgde haar weg met het in 2022 verschenen Surrender, waarop ze liet horen dat ze in muzikaal opzicht een stuk verder was dan de meeste andere popzangeressen van dat moment.
Surrender was niet zo heel ver verwijderd van de popmuziek van Taylor Swift en deed er in kwalitatief opzicht niet voor onder. Maggie Rogers is nog lang niet zo populair als Taylor Swift, maar ook op het deze week verschenen Don’t Forget Me laat ze weer horen dat ze over talent niet te klagen heeft en Taylor Swift in artistiek opzicht naar de kroon kan steken.
Don’t Forget Me werd gemaakt met de ook van Kacey Musgraves bekende Ian Fitchuk, die het album heeft voorzien van een warm geluid. Ian Fitchuk en Maggie Rogers tekenden samen voor het grootste deel van de muziek op het album en hebben zich hierbij laten inspireren door een aantal decennia popmuziek. Don’t Forget Me is een album dat song na song associaties oproept met muziek uit het verleden, variërend van de jaren 70 tot het recente verleden, maar het is ook een eigentijds klinkend popalbum met een vleugje countrypop.
Het is een album dat laat horen dat Maggie Rogers een getalenteerd songwriter is, maar ze is ook een prima zangeres, met een duidelijk eigen geluid. De Amerikaanse muzikante schuurde met Heard It In A Past Life nog tegen de jonge popsterren van dat moment aan, maar Don’t Forget Me laat horen dat Maggie Rogers vooral een singer-songwriter is. Het is een singer-songwriter die geen geheim maakt van haar bewondering voor jeugdhelden als Joni Mitchell en Fleetwood Mac, maar er op hetzelfde moment in slaagt om een fris klinkend album te maken.
De songs op Don’t Forget Me liggen stuk voor stuk lekker in het gehoor en overtuigen hierdoor makkelijk, maar als je ze wat vaker hoort valt ook op hoe goed zijn. Ik zie Taylor Swift ook nog wel eens een tijdloze singer-songwriter plaat met een eigentijds en aanstekelijk laagje maken, maar ze zal aardig haar best moeten doen om het niveau van Don’t Forget Me te halen.
Maggie Rogers heeft onlangs haar master afgerond aan de universiteit van Harvard en het is dus niet zo gek dat ze ook in tekstueel opzicht wat heeft te melden. In de teksten worden overigens ook de persoonlijke thema’s niet geschuwd, waardoor Don’t Forget Me ook nog eens beschikt over emotionele diepgang. Er is in Nederland vooralsnog nauwelijks aandacht voor het nieuwe album van Maggie Rogers, maar Don’t Forget Me is echt een bijzonder knap en bijzonder aangenaam album. Erwin Zijleman
Don't Forget Me van Maggie Rogers is verkrijgbaar via de Mania webshop: