Ik was Tusks na het debuutalbum uit 2017 uit het oog verloren, maar het deze week verschenen Gold maakte onmiddellijk indruk. Emily Underhill heeft het bonte palet aan stijlen van haar debuutalbum verruilt voor een subtieler geluid, maar de bijzondere sfeer van het debuutalbum is gebleven. Gold is vooral ingekleurd met analoge synths en piano, waarna hier en daar subtiele ritmes zijn toegevoegd. Het wordt gecombineerd met de mooie stem van de Britse muzikante, die haar stem in een aantal gevallen in meerdere lagen heeft toegevoegd aan de stemmige en vaak wat donkere muziek op het album. Het levert veertig minuten muziek op waarin heel veel valt te ontdekken.
Tusks, het alter ego van de uit Londen afkomstige singer-songwriter en producer Emily Underhill, brengt vanaf 2012 muziek uit. In 2017 verscheen vervolgens Dissolve, het debuutalbum van de Britse muzikante. Het is een album waar ik in eerste instantie maar lastig grip op kreeg, maar dat me al snel hopeloos intrigeerde. Ik omschreef de muziek op Dissolve een kleine zeven jaar geleden als een mix van elektronica, triphop, postrock, ambient, dreampop, R&B, pop en postpunk en hiermee benoemde ik alleen de belangrijkste invloeden op het album.
Ondanks mijn enthousiasme voor het debuutalbum van Tusks verloor ik de muzikante uit Londen weer snel uit het oog, waardoor ik haar tweede album, het in 2019 uitgebrachte Avalanche, helemaal niet opmerkte. Daar stond ik waarschijnlijk niet alleen in, want op het populaire muziekplatform Musicmeter is geen enkele reactie geplaatst bij het album. Ook het deze week verschenen Gold, het derde album van Tusks, trekt nog niet veel aandacht, maar het album viel mij direct op binnen het aanbod van deze week.
Emily Underhill heeft lang gewerkt aan de songs op haar nieuwe album, die tot stand kwamen toen ze Londen tijdens de coronapandemie tijdelijk verruilde voor Devon vanwege een gebrek aan leefruimte en een aflopende relatie. Gold kan worden gezien als een breakup album en dat hoor je ook wel in de behoorlijk donkere klanken, al drijven er zeker niet alleen donkere wolken over op het album.
Emily Underhill maakte Gold grotendeels in haar uppie, maar werd uiteindelijk bijgestaan door producer Tom Andrews met wie ze het album in Londen afmaakte. Vergeleken met het door van alles en nog wat beïnvloede Dissolve klinkt Gold een stuk consistenter. Op het nieuwe album van Tusks zijn vooral elektronische klankentapijten te horen, die worden gecombineerd met afwisselend onderkoelde en dromerige zang, die vaak in meerdere lagen is opgenomen, wat zorgt voor bijzondere harmonieën.
In de openingstrack van Gold klinkt Tusks net zo zweverig en weemoedig als Cocteau Twins en This Mortal Coil in de jaren 80, maar Gold kan meerdere kanten op. Het voornamelijk met analoge synths gemaakte album is over het algemeen genomen redelijk sober ingekleurd met wolken synths en af en toe wat triphop achtige ritmes. Sober is in dit geval wel een relatief begrip, want hoe vaker je naar het album luistert, hoe meer lagen je ontdekt in de wolken synths.
Het wordt prachtig gecombineerd met de mooie stem van Emily Underhill, die met haar zang veel meer indruk maakt dan op haar inmiddels zeven jaar oude debuutalbum. Mede door de ritmes die zijn toegevoegd aan de songs zit er veel beweging en onrust in de songs op Gold, maar het is op hetzelfde moment een album dat rust uitstraalt.
Ik vond het debuutalbum van Tusks zeven jaar geleden behoorlijk ongrijpbaar, maar Gold is ondanks de experimenteerdrang van de Britse muzikante een toegankelijk album met aansprekende songs. Het is ook een album waarop veel te ontdekken valt en waarop ik zelf steeds meer schoonheid ontdek. Gold krijgt zoals gezegd niet heel veel aandacht deze week, maar het is een interessant album dat in het aanbod van deze week flink boven het maaiveld uitsteekt. Erwin Zijleman
De muziek van Tusks is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://tusksofficial.bandcamp.com/album/gold.
