Probeer maar eens op te vallen tussen alle nieuwe albums die momenteel verschijnen. De Amerikaanse band Moontype slaagt er wat mij betreft vrij makkelijk in. De band uit Chicago kiest voor een bescheiden instrumentarium, maar weet uiteenlopende klanken uit dit instrumentarium te krijgen en maakt bovendien muziek met flink wat dynamiek. Naast de instrumentatie springt ook zeker de zang van Margaret McCarthy in het oor en de band uit Chicago staat ook nog eens garant voor lekker in het gehoor liggende maar ook stekelige songs. Direct een leuk album, maar Bodies Of Water van Moontype wordt ook nog een tijd lang beter.
Bodies Of Water is het debuutalbum van de Amerikaanse band Moontype. Het trio uit Chicago, Illinois, dat bestaat uit Ben Cruz, Emerson Hunton en Margaret McCarthy, staat met haar debuut voor de bijna onmogelijke opdracht om op te vallen binnen het enorme aantal releases van het moment en om, als het even kan, ook nog iets toe te voegen aan alles dat er al is.
De Amerikaanse band maakt het zichzelf nog wat lastiger door te kiezen voor de drie-eenheid bas, gitaar en drums, waarmee je jezelf toch wat moeilijker kunt onderscheiden dan met een arsenaal aan instrumenten.
Ik zal zeker niet beweren dat Moontype met Bodies Of Water de wereld op zijn kop zet met een totaal nieuw geluid, maar de band slaagt er wat mij betreft absoluut in om fris te klinken en om bovendien anders te klinken dan de meeste andere bands van het moment.
Zo lijkt de stem van zangeres Margaret McCarthy vooral geschikt voor sprookjesachtige dreampop, maar over het algemeen klinkt de muziek van Moontype behoorlijk ruw en direct. De bijzondere zang op Bodies Of Water is wat mij betreft overigens wel een van de meest onderscheidende ingrediënten van de muziek van de band uit Chicago.
Ook in muzikaal opzicht valt er wat mij betreft echter genoeg te genieten op dit debuut. Moontype houdt overduidelijk niet van poespas. De band heeft niet meer nodig dan bas, gitaar en drums, maar zet deze instrumenten ook nog eens subtiel in, wat zorgt voor een helder en open geluid.
Het is een geluid dat me hier en daar wel wat doet denken aan het geluid van The Police, wat overigens niet betekent dat Moontype qua genres in dezelfde vijver vist als het illustere trio uit de late jaren 70 en vroege jaren 80.
De ritmesectie op Bodies Of Water klinkt degelijk, maar blinkt ook uit door subtiel te spelen en vooral het gitaarwerk en de zang te ondersteunen. Deze zang noemde ik hierboven als een van de sterkste punten van Moontype, maar ook het gitaarspel mag er zijn. Het is gitaarwerk dat soms ruw en puntig is, maar dat hier en daar ook subtiel mag verleiden met zwoele loopjes.
In muzikaal opzicht steekt het allemaal knap in elkaar, zeker als de band uit Chicago er nog wat hard-zacht dynamiek tegenaan gooit en laat horen dat het net zo makkelijk uit de dromerige folk als uit de gruizige indie-rock citeert, waarbij het ook nog eens opvalt dat Margaret McCarthy in meerdere genres uit de voeten kan en ook als folkie kan schitteren.
Het zijn al flink wat positieve punten die Moontype scoort met haar debuut, maar ik ben er nog niet. Buiten de fraaie inkleuring, de prima zang en de meerdere genres die Moontype omarmt, tekent de Amerikaanse band ook nog eens voor songs die zowel tijdloos als eigentijds klinken en voor songs die zich makkelijk opdringen, maar die ook interessant blijven wanneer je ze vaker hoort.
Bodies Of Water van Moontype is een album dat in deze tijden van heel veel nieuwe releases makkelijk ondersneeuwt, al is het maar omdat er net iets meer nodig is dan hele vluchtige beluistering om te vallen voor dit album. Ik ben zelfs inmiddels helemaal om en ben blij dat ik dit album er uit heb gepikt deze week, al is het maar omdat veel songs op het album beschikken over flink wat groeipotentie. Erwin Zijleman
Head Of Roses van Flock Of Dimes is verkrijgbaar via de Mania webshop:
De muziek van Moontype is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://moontype.bandcamp.com/album/bodies-of-water.