Wanneer I Want You To Want Me opduikt in een top zoveel wordt de Amerikaanse band Cheap Trick nog wel eens een eendagsvlieg genoemd, maar dat is de band zeker niet. Tot op de dag van vandaag levert de band immers geweldige albums af en ook het deze week verschenen In Another World is weer een uitstekend album. Het is een album vol met grootse rocksongs, uiteraard volgestopt met geweldige riffs en gitaarsolo’s. Cheap Trick heeft hiernaast ook nog altijd het patent op tijdloze en direct memorabele songs, die de invloeden uit zowel de Britse als de Amerikaanse rockmuziek halen. Dat de band dit al ruim 45 jaar doet verdient eindeloos respect.
Cheap Trick was voor mij lange tijd uitsluitend verbonden met het live-album At Budakan uit 1978. Surrender en met name I Want You To Want Me luisterden heel wat klassenavonden zeer succesvol op, maar veel verder dan het live-album kwam ik destijds niet.
Ik pikte de band die in 1975 werd geformeerd in Rockford, Illinois, pas weer op toen de band in 2016 begon aan haar zoveelste jeugd. Het in 2016 verschenen Bang, Zoom, Crazy... Hello bleek een volstrekt tijdloos en erg goed rockalbum en hetzelfde geldt voor het een jaar later verschenen We're All Alright!, dat tot voor kort het laatste studioalbum van de Amerikaanse band was (een kerstalbum niet mee gerekend).
Vanaf 2016 ben ik me ook gaan verdiepen in de rest van het oeuvre van de band, die nog steeds grotendeels in dezelfde bezetting opereert, en dat bleek al even goed en tijdloos. Dat Cheap Trick in 2016 werd toegelaten tot de Rock And Roll Hall Of Fame was dan ook volkomen terecht.
Vanaf 2017 was het een tijd stil rond de Amerikaanse band, maar deze week verscheen een nieuw Cheap Trick album. In Another World is het twintigste studioalbum van de band en het is weer een echt Cheap Trick album.
De band heeft nooit een geheim gemaakt van haar bewondering voor het werk van The Beatles. Vanaf 2007 speelde de band een tijd lang integraal het Beatles album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band en invloeden van de Fab Four zijn op alle Cheap Trick albums hoorbaar.
Het is niet de enige Britse invloed die de band verwerkt in haar muziek, want ook invloeden van onder andere The Who, The Kinks en Led Zeppelin hebben hun weg gevonden naar de muziek van Cheap Trick. De albums van de band klinken hiernaast Amerikaans en laten het soort rockmuziek horen dat het goed doet op de wat meer rock georiënteerde Amerikaanse radiostations.
Het komt allemaal weer terug op In Another World dat van de eerste tot de laatste noot een vintage Cheap Trick album is. Het klinkt allemaal weer heerlijk bombastisch en de meedogenloze gitaarriffs volgen elkaar in rap tempo op, maar Cheap Trick heeft ook nog altijd het patent op songs vol aanstekelijke refreinen en memorabele melodieën.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik nauwelijks meer luister naar dit soort grootse rockmuziek, ergens tussen powerpop en hardrock in, maar voor Cheap Trick maak ik nog altijd graag een uitzondering. In Another World opent veel vuur en de band uit Rockford houdt het vuurtje met speels gemak drie kwartier lang brandend.
Heel veel nieuws doet de band hierbij niet, maar wat klinkt het lekker en wat is het knap dat Cheap Trick ook na al die jaren nog de pannen van het dak kan spelen met songs die stuk voor stuk goed zijn voor een brede glimlach. Twee keer neemt het album wat gas terug, maar verder is het vooral lekker stevig en verdient vooral het gitaarwerk veel lof, want zowel de riffs als de solo’s zijn van een soort dat je tegenwoordig veel te weinig hoort.
Ook de link met The Beatles ontbreekt dit keer niet, want het album sluit af met John Lennon’s Gimme Some Truth, dat ook nog een gastbijdrage kent van Sex Pistols gitarist Steve Jones. Op een gegeven moment zullen de leden van de band echt wel wat te oud worden voor topalbums als In Another World, maar vooralsnog duurt de zoveelste jeugd van de band voort. Erwin Zijleman
