Laat Kingdom Of Oblivion van Motorpsycho uit de speakers komen en je krijgt de geschiedenis van in ieder geval de rockmuziek uit de jaren 70 in een notendop gepresenteerd. Dat deed de band ook al op de prachtige Gullvåg trilogie, maar de inspiratie was nog niet op kennelijk. Ook Kingdom Of Oblivion neemt je mee terug naar de psychedelische rock, hardrock, jazzrock en symfonische rock uit de jaren 70, maar de Noorse band legt dit keer net wat andere accenten en voegt er ook dit keer veel van zichzelf aan toe. Kingdom Of Oblivion gaat van fluisterzacht naar behoorlijk hard en houdt je met gemak 70 minuten op het puntje van je stoel. Wat een band.
De Noorse band Motorpsycho voltooide maar net een half jaar geleden de zogenaamde Gullvåg trilogie; een eerbetoon aan de Noorse kunstenaar Håkon Gullvåg, die ook tekende voor de bijzonder fraaie cover art. Op The Tower uit 2017, The Crucible uit 2019 en The All Is One uit 2020 ging de band op buitengewoon fascinerende wijze aan de haal met een aantal decennia rockmuziek, met een voorliefde voor psychedelische rock, jazzrock, hardrock en vooral progrock (en dan vooral uit de periode waarin het genre nog symfonische rock werd genoemd).
Het leverde in totaal drieënhalf uur fascinerende muziek op en het is muziek die alle kanten op sprong en springt, want de Motorpsycho trilogie komt hier nog steeds met enige regelmaat voorbij. In die drieënhalf uur had ik meer dan eens associaties met de muziek van Yes en dat is absoluut een jeugdliefde, wat de liefde voor de albums verder aanwakkerde.
Motorpsycho is haar hele carrière al zeer productief, maar ik had niet zo snel al een nieuw album van de Noorse band verwacht. Kingdom Of Oblivion is ook zeker geen half werk, want ook het nieuwe album van de band is weer goed voor 70 minuten muziek.
Kingdom Of Oblivion opent wat steviger dan de vorige drie albums van de band, maar naarmate het album vordert komen alle invloeden die de Gullvåg zo mooi en bijzonder maakten nog eens voorbij. Kingdom Of Oblivion kan uit de voeten met zwaar aangezette riffs, maar verrast ook met zeer ingetogen passages met slechts wat akoestisch gitaarwerk en zang.
Ik hoor ook dit keer weer veel uit de begin- en gloriejaren van Yes, maar Motorpsycho houdt zeker niet vast aan de kaders van de symfonische rock en sleept er weer van alles bij. De band uit Trondheim is er ook dit keer niet vies van om veelvuldig van de hak op de tak te springen en van kleur te verschieten, waardoor het belangrijk is om bij de les te blijven.
Behoorlijk toegankelijke rocksongs worden afgewisseld met meer folky en trippy passages, waarin de Noorse band de song met een kop en een staart even volledig uit het oog verliest, maar het knappe van Motorpsycho is dat ze deze song altijd weer vinden.
Net als zijn drie voorgangers laat ook Kingdom Of Oblivion zich beluisteren als een verloren gewaand meesterwerk uit de jaren 70, maar het is ook een album dat in de jaren 70 nooit gemaakt had kunnen worden, al is het maar vanwege de bonte mix van invloeden, waar een goed gevulde platenkast voor nodig is, of vanwege muzikale uitstapjes die pas veel later zijn bedacht.
Vergeleken met de vorig jaar afgeronde trilogie lijkt Kingdom Of Oblivion iets opgeschoven richting de jaren 70 hardrock, waarbij alle grote bands voorbij komen, of hier en daar zelfs wat richting de metal, maar ook de liefhebber van alle andere genres die op de terecht zo bewierookte trilogie voorbij kwamen, komen op het nieuwe album van Motorpsycho ruimschoots aan hun trekken.
Het zal even wennen zijn voor muziekliefhebbers die hun muziek bij voorkeur in losse songs tot zich nemen, want Kingdom Of Oblivion is een album dat je bij voorkeur van de eerste tot de laatste noot moet ondergaan. Het levert 70 fascinerende minuten muziek op en het is ook dit keer muziek die laat horen dat Motorpsycho een unieke band is, die er wederom glansrijk in is geslaagd om een boeiend hoofdstuk toe te voegen aan haar zo fraaie oeuvre. Erwin Zijleman
Kingdom Of Oblivion van Motorpsycho is verkrijgbaar via de Mania webshop: