Vorige maand ontsnapte Graceful Rage nog aan mijn aandacht, maar na een lijstje met de hoogtepunten van de afgelopen maand volgens Paste Magazine was ik direct bij de les. Harmony Woods heeft een indie-rock album vol dynamiek afgeleverd. Het is een album vol geweldig gitaarwerk, maar het is ook een album vol bijzondere accenten, waardoor de Amerikaanse band blijft boeien. Dat doet de band uit Philadelphia ook met de uitstekende zang van frontvrouw Sofia Verbilla, die uit de voeten kan als rockchick, maar die ook vol gevoel kan zingen. Het klinkt allemaal bijzonder lekker, maar de songs van de Amerikaanse band zijn bovendien knap en gaan ook nog eens ergens over.
Graceful Rage van Harmony Woods sneeuwde vorige maand helaas wat onder, maar nadat Paste Magazine het album schaarde onder de allerbeste albums van de afgelopen maand, ben ik toch nog eens gaan luisteren en was ik vrij snel overtuigd van de kwaliteit van het derde album van de Amerikaanse band.
Harmony Woods is een band uit Philadelphia, Pennsylvania, die met Graceful Rage absoluut de aandacht verdient. Het nieuwe album van de Amerikaanse band opent fraai met akoestische gitaren, inventief drumwerk, stemmige cello klanken en de mooie stem van frontvrouw Sofia Verbilla, maar het duurt niet lang voor de gitaren door het geluid van de Amerikaanse band heen snijden en Harmony Woods zich langzaam maar zeer zeker beweegt op het pad van de gruizige indie-rock.
Sofia Verbilla beschikt over de stem en de expressie om zich te kunnen meten met de vele vrouwelijke muzikanten die momenteel actief zijn in het indie-rock segment, maar vergeleken met de meeste van haar soortgenoten heeft Graceful Rage een echt bandgeluid en het is een bijzonder lekker klinkend bandgeluid.
Het derde album van de band uit Philadelphia is geproduceerd door Bartees Strange, die ik persoonlijk vooral ken als muzikant en niet als producer. Hij heeft Graceful Rage voorzien van een lekker vol klinkend geluid. Het is een geluid waarin de gitaren domineren en waarin hier en daar heerlijk gruizige gitaarmuren worden opgebouwd, maar Bartees Strange heeft zeker niet gekozen voor een dertien in een dozijn rockgeluid, onder andere door invloeden uit de pop toe te laten en door het geluid van Harmony Woods hier en daar eigenzinnig in te kleuren met cello, blazers en een pedal steel.
Het gitaarwerk op het album, waarvoor Sofia Verbilla en Bartees Strange tekenen, is keer op keer heerlijk en bovendien verrassend veelzijdig, waardoor Harmony Woods er in slaagt om steeds weer net wat anders te klinken. Wanneer het stevigere werk domineert hoor ik wel wat van Big Thief, maar wanneer Sofia Verbilla en haar bandgenoten kiezen voor een net wat andere invalshoek, blijft er niet veel over van deze vergelijking.
Het derde album van de band uit Philadelphia bevat slechts acht songs en ruim een half uur muziek. Dat is niet heel veel, maar het is wel een half uur erg goed. Harmony Woods vindt op Graceful Rage de balans tussen grootse en meeslepende rocksongs en songs die je vooral nieuwsgierig maken.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal prima, maar de krachtige stem van Sofia Verbilla is wat mij betreft het sterkste wapen van de Amerikaanse band. Het is een stem die kan tekenen voor zwaar aangezette rock anthems, maar die ook kwetsbaar en ingetogen kan klinken. Ook in tekstueel opzicht is Graceful Rage overigens een interessant album, waarop Sofia Verbilla afrekent met de onderdrukking van vrouwen in het algemeen en met een vergiftigde relatie in het bijzonder.
Ik heb de afgelopen maand niet heel veel gelezen over het derde album van Harmony Woods, maar Paste Magazine heeft het buitengewoon smaakvol ingekleurde indie-rock album van een band met een geweldige zangeres absoluut op de juiste waarde geschat. Graceful Rage is ruim een half uur lang zeer indrukwekkend en smaakt naar veel meer. Erwin Zijleman
De muziek van Harmony Woods is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://harmonywoods.bandcamp.com/album/graceful-rage.