Ik moest heel even wennen aan de bijzondere stem van Jesse Aycock, maar toen dat eenmaal was gelukt was ik verkocht. De Amerikaanse muzikant gaat op zijn titelloze album aan de haal met Beatlesque pop, rock en Amerikaanse rootsmuziek en overtuigt in alle genres. Het album is werkelijk prachtig ingekleurd, waarbij vooral de wat meer ingetogen en psychedelische passages aangenaam bezweren. De muzikant uit Tulsa schrijft ook nog eens geweldige songs , is een fantastisch gitarist en als zijn stem je ook te pakken heeft, blijft dit album maar doorgroeien. Voor mij is Jesse Aycock daarom de grootste ontdekking van de afgelopen week en een serieuze jaarlijstjeskandidaat.
Jesse Aycock ken ik vooral van de gelegenheidsband Hard Working Americans. De band uit Nashville, Tennessee, had Todd Snider en Neal Casal als bekendste leden, maar ook multi-instrumentalist Jesse Aycock was van de partij. De muzikant uit Tulsa, Oklahoma, heeft ook al een aantal soloalbums op zijn naam staan, maar volgens mij is het deze week verschenen titelloze album mijn eerste kennismaking met de muziek van Jesse Aycock, die wel als sessiemuzikant is te horen op flink wat albums die ik in de kast heb staan.
De Amerikaanse muzikant heeft zijn nieuwe album opgedragen aan de in 2019 overleden Neal Casal, die te horen was op een van de vorige soloalbums van Jesse Aycock en natuurlijk een directe collega was in de Hard Working Americans.
Op zijn nieuwe album neemt de muzikant uit Tulsa je vrijwel onmiddellijk mee terug naar de jaren 70. Dat schrijf ik de laatste tijd wel heel erg vaak, maar iets anders kan ik er in het geval van Jesse Aycock echt niet van maken.
Het jaren 70 geluid is overigens niet het eerste opvalt bij beluistering van het titelloze album van de Amerikaanse muzikant, want dat is de unieke stem van Jesse Aycock. Het is een stem die in eerste instantie vooral bijzonder of zelfs vreemd klinkt, maar na enige gewenning vind ik de wat nasale, hoge en weemoedige stem van de muzikant uit Tulsa persoonlijk erg mooi.
Het is een stem die wat atypisch klinkt, maar het gekke is dat de zang op het album soms ook wat aan John Lennon doet denken, wiens stem toch niet vaak als vreemd is bestempeld. De raakvlakken met John Lennon hoor je vooral in de tracks die wat Beatlesque aandoen en herinneren aan het psychedelische werk van de Fab Four, zoals het fraaie Passing Days, dat niet had misstaan op Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Het zijn invloeden die door de bijzondere stem van Jesse Aycock wel wat worden aangedikt, maar het resultaat mag er zijn.
Het album heeft zijn Beatlesque momenten, maar ik vind het toch vooral een rootsalbum. Het is wel een rootsalbum dat bijzonder is ingekleurd. Jesse Aycock doet dit met ook in de rootsmuziek veelgebruikte instrumenten als gitaren, pedal en lap steel, orgels en piano, maar de Amerikaanse muzikant slaagt er absoluut in om binnen het rootsgenre een eigen geluid neer te zetten. Dat doet hij door zijn muziek een 70s feel te geven, bijvoorbeeld door de mellotron in te zetten, maar ook door het tempo zo nu en dan opvallend laag te houden en zijn muziek relatief sober maar zeer smaakvol in te kleuren.
Hiertegenover staan een aantal uptempo songs, waarin het geluid van Jesse Aycock weer wat voller en steviger mag klinken en met name het gitaarwerk en het orgelwerk mogen vlammen. Dat klinkt lekker, maar de songs die het tempo laag houden vind ik persoonlijk mooier. Een deel van deze songs klinkt psychedelisch, maar ook voor fraaie countryrock draait Jesse Aycock zijn hand niet om en keer op keer klinkt de instrumentatie prachtig.
En als dan ook Allison Moorer nog eens opdraaft voor fraaie achtergrondzang speelt de Amerikaanse muzikant voor mij sowieso een gewonnen wedstrijd. Die wedstrijd wordt steeds overtuigender gewonnen, want het nieuwe album van Jesse Aycock is een album dat nog lang mooier wordt. Hoogste tijd voor een plekje in de spotlights dus voor deze bijzondere Amerikaanse muzikant. Erwin Zijleman
De muziek van Jesse Aycock is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://jesseaycock.bandcamp.com.
