Ik vond de muziek van Ben Howard op zijn zo bejubelde en succesvolle debuut niet eens zo bijzonder, maar op de albums die volgden dook de Britse muzikant steeds verder het experiment in. Het door Aaron Dessner geproduceerde Collections From The Whiteout klinkt bij vluchtige beluistering wat lichter en luchtiger dan zijn voorganger, maar schijn bedriegt. Onderhuids zijn ook dit keer flink wat gitaarpartijen en experimentele elektronica toegevoegd, maar Ben Howard verliest de songs nooit helemaal uit het oog, waardoor ook zijn nieuwe album redelijk toegankelijk klinkt. Lekker voor in de lentezon, maar ook een interessant album om volledig uit te pluizen.
Ben Howard dook precies tien jaar geleden op met zijn debuutalbum Every Kingdom. Met de van dit album afkomstige single Keep Your Head Up groeide de Britse muzikant al snel uit tot een van de meest succesvolle muzikanten uit een heel contingent jonge (Britse) singer-songwriters.
Het siert Ben Howard dat hij sindsdien niet is doorgegaan op de ingeslagen weg, maar continu naar vernieuwing heeft gezocht. Het is voor mij bovendien goed nieuws, want Keep Your Head Up vind ik persoonlijk een draak van een song, terwijl ik de albums van de Britse muzikant steeds interessanter vind worden.
Het deze week verschenen Collections From The Whiteout is de opvolger van het geweldige Noonday Dream uit 2018, waarop Ben Howard vol voor het experiment ging. Dat experiment is zeker niet verdwenen op Collections From The Whiteout, al klinkt het nieuwe album van Ben Howard, zeker op het eerste gehoor, wel wat lichter dan zijn twee voorgangers.
Het nieuwe album van de muzikant uit het Britse Devon werd geproduceerd van niemand minder dan Aaron Dessner (The National), die het afgelopen jaar indruk maakte met zijn productie van de twee geweldige albums van Taylor Swift. Ook voor Ben Howard heeft Aaron Dessner weer mooie dingen gedaan.
Collections From The Whiteout klinkt bijzonder aangenaam in de lentezon en is zoals gezegd wat minder zwaar en experimenteel dan het vorige album van Ben Howard, maar schijn bedriegt. In zowel productioneel als muzikaal opzicht is Collections From The Whiteout een complex album, waarop van alles gebeurt en waarop meestal niet de makkelijkste weg wordt gekozen.
In zowel de instrumentatie als de productie volgen de hoogstandjes elkaar in snel tempo op, waardoor er veel valt te ontdekken op het nieuwe album van Ben Howard. Dit gaat wat mij betreft het makkelijkst bij beluistering met de koptelefoon, al komt er dan soms zoveel op je af dat het je duizelt.
Wanneer Ben Howard de complexe instrumentatie, die zowel uit organische als elektronische klanken bestaat, combineert met wat luie folky songs, klinkt het allemaal behoorlijk toegankelijk, maar Collections From The Whiteout bevat ook een aantal songs waarin invloeden uit de jazz worden verkend en deze songs liggen net wat zwaarder op de maag, zeker wanneer een flinke bak elektronica wordt ingeschakeld voor de inkleuring. Deze elektronica is hier en daar behoorlijk dominant, maar er zijn altijd wel prachtige akoestische en elektrische gitaarlijnen in de buurt.
In de wat traditioneler aandoende songs op Collections From The Whiteout roept de muziek van Ben Howard nog altijd herinneringen op aan roemruchte voorgangers als Nick Drake, Tim Buckley en John Martyn, maar sinds de Britse muzikant het experiment heeft omarmd, staat hij met zijn muziek toch vooral in het heden.
Collections From The Whiteout bevat bijna een uur muziek en dat is een lange zit. Het is ook niet altijd een makkelijke zit, want wat gebeurt er veel op dit album. Na herhaalde beluistering kan ik echter alleen maar concluderen dat Ben Howard er wederom in is geslaagd om een album af te leveren dat zijn tien jaar geleden zo geprezen debuut makkelijk overtreft. Het maakt Ben Howard tot een van de interessantste muzikanten van het moment. Erwin Zijleman
Collections From The Whiteout van Ben Howard verkrijgbaar via de Mania webshop: