Heel even vroeg ik me af wat er nu zo bijzonder is aan Sucker Supreme van Rosie Tucker. De vijver met jonge singer-songwriters in het indie segment zit immers al jaren overvol en even leek de muzikant uit Los Angeles de zoveelste volgeling van Phoebe Bridgers. Het derde album van Rosie Tucker blijkt echter een zeer veelzijdig album dat varieert van zeer ingetogen tot behoorlijk stevig. Het blijkt bovendien een album met fraaie en expressieve vocalen, die qua gevoel goed aansluiten bij de persoonlijke teksten van Rosie Tucker. Sucker Supreme is boven alles een album met een aantal geweldige songs, die al snel uitgroeien tot persoonlijke favorieten.
Sucker Supreme is het derde album van Rosie Tucker en wordt omschreven als een “coming of age” album. Het is bovendien een echt lockdown album en het eerste album van de Amerikaanse singer-songwriter op het roemruchte Epitaph label. Dat is een label dat ik vooral associeer met stevige rock en dat is een hokje waarin het nieuwe album van Rosie Tucker zo nu en dan prima past, maar minstens net zo vaak helemaal niet.
Rosie Tucker ziet zichzelf als een non-binair persoon, waardoor ik het geslacht uit deze recensie probeer te schrijven om de in het Nederlands toch altijd wat vreemd aandoende pluralis majestatis te vermijden. Sucker Supreme past niet alleen in het hokje rock, maar past ook in hetzelfde hokje als de albums van soortgenoten als Phoebe Bridgers, Lucy Dacus, Julien Baker en noem ze allemaal maar op.
Het is een hokje waarin de concurrentie momenteel moordend is, maar met Sucker Supreme weet Rosie Tucker zich wat mij betreft makkelijk te onderscheiden. Dat doet de muzikant uit Los Angeles onder andere met een net wat steviger geluid, met lekker gruizig gitaarwerk. Op hetzelfde moment schuwt Rosie Tucker overigens ook het meer ingetogen werk niet en is ze ook niet bang voor een randje lo-fi of bedroom pop, wat zorgt voor een album met de dynamiek die we ook van de bovengenoemde muzikanten kennen.
In muzikaal opzicht is het derde album van Rosie Tucker zeker voldoende interessant, maar het zijn wat mij betreft toch vooral de vocalen en de songs die Sucker Supreme boven de middelmaat uit tillen.
Rosie Tucker beschikt over een aangename stem, maar het is ook een stem die goed laat horen welke emoties bij de persoonlijke teksten horen, wat het album voorziet van urgentie en intimiteit. De zang combineert prachtig met het soms behoorlijk stevige geluid op het album, maar de expressieve vocalen van Rosie Tucker geven het album ook een duidelijk eigen geluid.
Het is misschien nog net niet genoeg om overeind te blijven in dit werkelijk overvolle genre, maar ik heb nog niet alle sterke wapens van Rosie Tucker voldoende benoemd. Sucker Supreme valt immers ook nog eens op door ijzersterke songs. Het zijn songs die makkelijk overtuigen en zeer in de smaak zullen vallen bij de liefhebbers van de hierboven genoemde vrouwelijke muzikanten. De songs van Rosie Tucker zijn echter ook eigenzinnig genoeg om zich te ontworstelen aan de vergelijking met deze muzikanten.
Het zijn songs die zeker niet fantasieloos voortborduren op hetzelfde thema en het zijn bovendien songs waarin een verrassende wending nooit ver weg is. Zo kan een stevige rocksong zomaar omslaan in psychedelisch aandoende of elektronische klanken of in een soort lo-fi folk en ook in vocaal opzicht kan het meerdere kanten op.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de afgelopen twee jaar wat overvoerd ben met albums van jonge en vooral vrouwelijke muzikanten in het indie-rock segment en de laatste tijd ook geregeld een album in het genre laat liggen, maar ik heb geen moment overwogen om het derde album van Rosie Tucker te laten liggen. Sucker Supreme is mijn eerste kennismaking met de muzikant uit Los Angeles, maar het is er een die mij zeer aangenaam heeft verrast en die doet uitzien naar volgend werk van Rosie Tucker. Erwin Zijleman
De muziek van Rosie Tucker is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://rosietucker.bandcamp.com/album/sucker-supreme.