Een nieuw album van The Chills is nog altijd een feest van herkenning. De band bestaat inmiddels al ruim 40 jaar en heeft een geluid dat zich onmiddellijk als een warme deken om je heen slaat. De band maakt nog altijd zonnige popliedjes waarin af en toe ook best een donkere wolk voorbij mag schuiven. Scatterbrain sluit naadloos aan op de vorige albums van de Nieuw-Zeelandse band en is ook minstens net zo goed. De popliedjes van de band zijn zoals altijd aanstekelijk, maar hebben ook het bitterzoete dat de muziek van The Chills zo herkenbaar maakt. Heel productief is de band nooit geweest, maar Scatterbrain is het derde topalbum in zes jaar tijd.
Ik ken niet zo heel veel bands die al meer dan 40 jaar actief zijn, maar desondanks nog steeds relevant zijn. De uit Nieuw-Zeeland afkomstige band The Chills vierde vorig jaar haar veertigste verjaardag, maar bij de eerste noten van het deze week verschenen Scatterbrain veerde ik minstens net zo enthousiast op als bij de eerste beluistering van de singles uit de jaren 80 of bij de eerste noten van albums als Submarine Bells uit 1990 en Silver Bullets uit 2015.
Voorman Martin Phillipps formeerde de band weliswaar meer dan veertig jaar geleden, maar een heel omvangrijk oeuvre heeft dit voorlopig nog niet opgeleverd, wat het de band misschien wel makkelijker heeft gemaakt om relevant te blijven. Schaarste creëert ook in de popmuziek waarde. Scatterbrain is pas het zevende album van de band, maar het is ook het zevende uitstekende album.
The Chills waren na 1996 lange tijd niet heel actief, maar na Silver Bullets (2015) en Snow Bound (2018) laat de Nieuw-Zeelandse band ook op haar nieuwe album weer horen dat het in haar tweede jeugd in een geweldige vorm steekt. Ook op Scatterbrain (sinds het tweede album van de band beginnen alle albumtitels met een S) strooit de band weer driftig met tijdloze en onweerstaanbare popliedjes.
De Nieuw-Zeelandse band liet zich in haar jonge jaren beïnvloeden door The Beatles, maar aan de andere kant van de wereld ontstond langzaam maar zeker een uniek popgeluid, dat ook is te horen op alle albums van de Australische band The Go-Betweens. Met The Go-Betweens hebben we direct het meest relevante vergelijkingsmateriaal te pakken, maar de invloed van The Chills reikte uiteindelijk ook tot Europa en de Verenigde Staten, waar bands als onder andere Prefab Sprout in de jaren 80, The Auteurs in de jaren 90 en The Shins in de vroege jaren 00 zich hoorbaar lieten beïnvloeden door bands uit Nieuw-Zeeland en Australië.
Er is niet heel veel veranderd sinds de vroege albums van de band, waardoor Scatterbrain direct vanaf de eerste noten een feest van herkenning is. The Chills staat ook op haar zevende album garant voor zonnig klinkende popliedjes, die zo lijken weggelopen uit de jaren 80, maar die de tand des tijds ook een stuk beter hebben doorstaan dan de meeste andere muziek uit dit decennium, waarin schoonheid nogal eens ten onder ging door een overdosis galm.
De popliedjes van The Chills klinken zonnig, maar zoals altijd zijn de popliedjes van de Nieuw-Zeelandse band ook dit keer bitterzoet. Het zijn popliedjes met geweldige melodieën en onweerstaanbare refreinen, maar het zijn ook popliedjes die je minstens een paar keer op het verkeerde been zetten.
Zeker wanneer de synths aanzwellen heeft de muziek van The Chills een hoog 80s gehalte, maar hier en daar hoor ik op Scatterbrain ook een vleugje progrock, wat mogelijk te maken heeft met het feit dat de stem van Martin Phillipps heel in de verte wel wat heeft van Peter Gabriel in zijn jonge Genesis jaren.
Ik beschreef Scatterbrain hierboven als een feest van herkenning, maar ook het nieuwe album van The Chills is weer een album dat nog lange tijd beter wordt. Er zijn zoals gezegd niet heel veel bands die gedurende een periode van meer dan veertig jaar relevant weten te blijven, maar met Scatterbrain geeft The Chills de concurrentie van het moment wederom het nakijken. Erwin Zijleman
De muziek van The Chills is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nieuw-Zeelandse band: https://thechillsmusic.bandcamp.com.
