Being The Girl bevat slechts 26 minuten muziek en is voorbij voor je er erg in hebt. Als je nog een keer luistert hoor je een flink aantal geweldige popliedjes die goed aansluiten bij de Zweedse kunst van het schrijven van nagenoeg perfecte popliedjes. Linn Koch-Emmery kleurt die popliedjes soms lekker stevig in met flink wat gitaren, maar ze kan toch niet verbergen dat ze een echte popprinses is. Het is er een die toch net wat anders klinkt dan de meeste van haar soortgenoten, maar Being The Girl verleidt desondanks bijzonder makkelijk met een aantal prima popliedjes en een aantal hele goede popliedjes, die na één keer horen voorgoed in je hoofd zitten.
Being The Girl is het debuutalbum van de Zweedse muzikante Linn Koch-Emmery, die eerder al twee EP’s uitbracht. Die EP’s zijn me eerlijk gezegd ontgaan, maar van het debuutalbum van de Zweedse muzikante word ik echt heel erg vrolijk. Linn Koch-Emmery heeft voor haar debuutalbum slechts 26 minuten nodig en levert in die 26 minuten negen popliedjes en twee intermezzo’s af.
De Zweedse muzikante wordt hier en daar een rockmuzikante genoemd en dat is niet helemaal onlogisch. De gitaren klinken hier en daar inderdaad lekker stevig en de popliedjes van Linn Koch-Emmery zijn vaak wat gruizig. Het zijn popliedjes die citeren uit de indie-rock en er hier en daar ook nog wat invloeden uit de postpunk bij slepen, wat mooie diepe baslijnen en atmosferische synths oplevert.
Linn Koch-Emmery komt echter ook uit Zweden en als ik denk aan Zweden, denk ik aan pure pop. Being The Girl mag weliswaar driftig strooien met stevige riffs en gruizige gitaarmuren, maar als ik naar het debuut van Linn Koch-Emmery luister hoor ik toch vooral pop.
Na een kort instrumentaal intro opent het album met het geweldige Hologram Love, dat direct vanaf de eerste noten een bijna perfect popliedje is. Daar moet je van houden, maar ik ben er gek op. Hologram Love is een geweldig popliedje en wat mij betreft ook de beste track op het album, maar Linn Koch-Emmery schudt meer prima popliedjes uit haar mouw.
Omdat ze kiest voor een stevig aangezet geluid vol gitaren en synths is Being The Girl zeker geen dertien in een dozijn pop of rockalbum uit 2021. De Zweedse muzikante is er in geslaagd om een geluid te ontwikkelen dat zowel liefhebbers van pop als rock zal aanspreken, dat de potentie heeft om een breed publiek aan te spreken en een aantal hits te scoren, maar het debuut van Linn Koch-Emmery kan ook de liefhebber van pop of rock met net wat meer inhoud aanspreken.
In muzikaal opzicht wordt flink wat uit de kast getrokken, maar ook in vocaal opzicht weet de Zweedse muzikante op te vallen. Linn Koch-Emmery beschikt over een mooie stem die makkelijk overeind blijft in het behoorlijk volle geluid, maar ze vertolkt haar popliedjes ook lekker zwoel, wat de verleidingskracht van Being The Girl nog wat verder opvoert.
Natuurlijk is het niet allemaal even origineel en soms lijken de songs op het album wat veel op elkaar, maar de Zweedse muzikante probeert ook voldoende te variëren en bergt de gitaren zo nu en dan op, om vervolgens te verleiden met lome en dromerige popliedjes die vooral met synths worden ingekleurd.
Ik ga zeker niet beweren dat Linn Koch-Emmery de muziekwereld op zijn kop zet met haar debuut, maar als ik naar Being The Girl luister ben ik 26 minuten vrolijk. Heel vrolijk zelfs. En ook bij herhaalde beluistering blijf ik vrolijk, wat op zijn minst iets moet zeggen over de kwaliteit van de popliedjes op Being The Girl.
26 minuten is natuurlijk kort voor een album, maar het is wat mij betreft de juiste lengte voor een album vol even aanstekelijke als energieke popliedjes. Je kunt je neus ophalen voor de met een rocksausje overgoten pure pop van Linn Koch-Emmery, maar mij heeft ze toch wel overtuigd van haar succes, zeker als ze aan het eind van het album ook nog met wat fluisterzachte popliedjes op de proppen komt. Erwin Zijleman
De muziek van Linn Koch-Emmery is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Zweedse muzikante: https://linnkochemmery.bandcamp.com/album/being-the-girl.