Mede door het Internet en de streaming media diensten is het tegenwoordig een stuk makkelijker om in aanraking te komen met muziek die buiten Europa en Noord-Amerika wordt gemaakt. Mexicaanse muziek krijgt de afgelopen jaren ook in Nederland wat meer aandacht, wat ons een lijstje met een aantal prachtige albums heeft opgeleverd. Aan dit lijstje kan De Todas Los Flores van Natalia Lafourcade worden toegevoegd. De Mexicaanse muzikante heeft een album gemaakt dat in eerste instantie opvalt door vocalen die dwars door de ziel snijden, maar ook in muzikaal opzicht is De Todas Los Flores een knap en bijzonder mooi album, dat ook nog eens verrassend veel invloeden verwerkt.
Ik volg de Mexicaanse muziekscene zeker niet op de voet, maar zo af en toe kom ik een Mexicaans album tegen dat me raakt. Het overkwam me vorig jaar met SEIS van de van oorsprong Chileense maar vanuit Mexico opererende Mon Laferte en eerder dit jaar haalde ik het prachtige Marchita van Silvana Estrada uit het halfjaarlijstje van de Britse kwaliteitskrant The Guardian. Eind oktober verscheen De Todas Las Flores van Natalia Lafourcade en ook dit is een album dat ik inmiddels koester.
Natalia Lafourcade timmert inmiddels een kleine twintig jaar aan de weg en is in haar vaderland een grootheid. Op de negen albums die ze tot dusver afleverde liet de muzikante uit Mexico City horen dat ze uit de voeten kan met traditionele Mexicaanse muziek, maar ook uitstapjes richting pop en rock niet schuwt. Het leverde haar inmiddels een aantal Latin Grammys op, die ook buiten Mexico de belangstelling voor haar muziek hebben aangewakkerd.
Voor een album met eigen songs van Natalia Lafourcade moesten we tot voor kort flink wat jaren terug in de tijd. Na het fraaie Hasta La Raiz uit 2015 maakte de Mexicaanse muzikante vier albums waarop ze op fraaie wijze het Mexicaanse culturele erfgoed eerde. Op De Todas Las Flores laat Natalia Lafourcade eindelijk weer eens haar eigen songs horen en ook die zijn zeer de moeite waard.
Het zijn songs die voornamelijk zijn geïnspireerd door een dramatische liefdesbreuk een aantal jaren geleden, die er stevig heeft ingehakt bij de Mexicaanse muzikante. De Todas Las Flores opent met weemoedige strijkers, die onmiddellijk een wat melancholische sfeer creëren. Wanneer de strijkers na anderhalve minuut zwijgen opent Natalia Lafourcade haar nieuwe album met een zucht, een akoestische gitaar en met een stem die je direct diep raakt.
In de openingstrack van De Todas Las Flores laat Natalia Lafourcade direct horen dat ze een geweldige zangeres is, maar het album klinkt ook in muzikaal opzicht fantastisch. Het album werd voor een groot deel live opgenomen in een studio in Texas, waar de Mexicaanse muzikante kon beschikken over een aantal geweldige muzikanten, waaronder een aantal van naam en faam.
Bassist Sebastian Steinberg en percussionist Cyril Atef spelen subtiel en vaak wat jazzy, waarna de piepjonge pianist en arrangeur Emiliano Dorantes al even subtiele pianoakkoorden toevoegt. Het mooist vind ik persoonlijk de wonderschone gitaarlijnen, waarvoor niemand minder dan meestergitarist Marc Ribot tekent. Natalia Lafourcade en Adan Jodorowsky namen de fraaie productie voor hun rekening, waaraan in Mexico nog strijkers, blazers en koortjes werden toegevoegd.
Op De Todas Las Flores verwerkt Natalia Lafourcade invloeden uit de traditionele Mexicaanse muziek, maar het album schuurt ook tegen folk en jazz aan en is bovendien niet vies van een vleugje zwoele Bossa Nova. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal prachtig, met steeds weer dat geweldige gitaarwerk van Marc Ribot, maar het is de stem van Natalia Lafourcade die continu voor kippenvel zorgt.
De Mexicaanse zangeres zingt met veel precisie, maar ook met ongelooflijk veel gevoel, waardoor haar stem song na song diep onder de huid kruipt en vooral wanneer de weemoed het wint van de zonnige klanken en haar zang vooral fluisterzacht is. Na het fantastische album van Silvana Estrada is ook dit een Mexicaans album dat echt alle aandacht verdient. Erwin Zijleman