Ook in 2022 verschenen weer stapels albums van jonge vrouwelijke singer-songwriters met een voorliefde voor wat melancholische indiepop en indierock. Verzadiging ligt inmiddels stevig op de loer, maar het zou zonde zijn als dit ten koste zou gaan van de muziek van de Deense muzikante Brimheim. Het debuut van de muzikante uit Kopenhagen is inmiddels al bijna een jaar oud, maar can't hate myself into a different shape is een album dat alsnog alle aandacht verdient. Het alter ego van Helena Heinesen Rebensdorff heeft een persoonlijk en donker album gemaakt, maar haar songs kunnen verrassend toegankelijk klinken en op hetzelfde moment de fantasie stevig prikkelen. Bijzonder album.
In de onderste regionen van een wat obscuur jaarlijstje kwam ik can't hate myself into a different shape (geen hoofdletters) van Brimheim tegen. Het is een album dat verscheen in de eerste maand van 2022 en het is een album dat volgens mij compleet is ondergesneeuwd. Ik had zelf in ieder geval nog nooit van Brimheim gehoord, maar can't hate myself into a different shape is absoluut een album dat aansluit bij mijn muzieksmaak.
Achter de naam Brimheim gaat Helena Heinesen Rebensdorff schuil. De Deense muzikante werd geboren op de Faeröer eilanden, maar woont tegenwoordig in Kopenhagen. Met can't hate myself into a different shape heeft Helena Heinesen Rebensdorff een zeer persoonlijk album afgeleverd. Het is een album waarop psychische problemen centraal staan, waardoor het debuutalbum van Brimheim een donker gekleurd album is.
Brimheim is actief in een genre waarin het de afgelopen jaren dringen was en waarin het zo langzamerhand echt overvol is, maar met can't hate myself into a different shape heeft de Deense muzikanten een bovengemiddeld goed album gemaakt. Brimheim maakt op haar debuutalbum in meerdere opzichten indruk.
Om te beginnen vind ik de zang op het album erg mooi. Helena Heinesen Rebensdorff zingt vooral fluisterzacht, maar brengt desondanks flink wat variatie aan in haar zang. Zeker in de wat onderkoelde passages zit de zang op can't hate myself into a different shape dicht tegen die van Phoebe Bridgers aan, maar Helena Heinesen Rebensdorff kan ook een stuk krachtiger en expressiever zingen en heeft dan een duidelijk eigen geluid.
De mooie stem van de Deense muzikante is een van de sterkste wapens van Brimheim, maar er is zoals gezegd meer. Ook in muzikaal opzicht is can't hate myself into a different shape een interessant album. De muziek van Brimheim heeft het ruimtelijke en donkere wat zoveel Scandinavische albums kenmerkt, maar het debuutalbum van de muzikante uit Kopenhagen is ook een avontuurlijk en veelzijdig album.
De muziek van Brimheim is vaak relatief sober en atmosferisch, maar een aantal tracks op het album is veel voller ingekleurd. De song van Brimheim bestrijken hierdoor het hele spectrum van Scandinavische ijsprinsessen muziek tot de uitbundigere indiepop en indierock zoals die de laatste jaren vooral in de Verenigde Staten veel wordt gemaakt.
In vocaal en muzikaal opzicht kan Brimheim in deze genres met de besten mee, maar ook als songwriter maakt de Deense muzikante makkelijk indruk. Op can't hate myself into a different shape staan zoals gezegd een aantal zeer persoonlijke songs, maar het zijn ook songs die lekker in het gehoor liggende melodieën en refreinen en combineren met avontuurlijke passages, waardoor can't hate myself into a different shape niet alleen het oor streelt, maar ook de fantasie prikkelt.
Er is het afgelopen jaar maar weinig geschreven over het debuutalbum van Brimheim, want alleen de Britse muziekwebsite The Line of Best Fit noemde het album in januari een van de beste Scandinavische albums van het jaar. Het is een voorspelling die wat mij betreft is uitgekomen, want ik schaar het debuutalbum van Brimheim inmiddels onder de allerbeste album van 2022, zeker in het genre waarin de Deense muzikante opereert. Erwin Zijleman
De muziek van Brimheim is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Deense muzikante: https://brimheim.bandcamp.com/album/can-t-hate-myself-into-a-different-shape.