Het titelloze debuutalbum van de Nederlandse band Greener Grass is een album dat zich niet laat vergelijken met de meeste andere albums van het moment. De band uit Amsterdam heeft genoeg aan de xylosynth en de mandoline, subtiel aangevuld met bas en percussie. Het meeste vuurwerk komt vervolgens van de drie zangeressen van de band, die een deel van de open ruimte op opvallende wijze vullen. Het levert een uniek geluid op, waaraan de meeste muziekliefhebbers even zullen moeten wennen, maar eenmaal gewend aan het bijzondere geluid van Greener Grass, groeit het debuutalbum van de Amsterdamse band snel. Alle reden dus om dit bijzondere album eens te proberen.
Een lezer van deze BLOG wees me op het titelloze debuutalbum van de Amsterdamse band Greener Grass, dat een paar weken geleden is verschenen. Het is een album dat ik niet tegen ben gekomen in de belangrijkste releaselijsten, dat nog niet in de winkel ligt, waar nog maar heel weinig over is geschreven en dat ook nog niet op bandcamp pagina van de band te vinden is. Het is dan ook niet zo gek dat ik het album gemist heb vorige maand, maar het debuutalbum van Greener Grass is wel een interessant album. Het is een album dat zeker niet door iedereen zal worden gewaardeerd, maar als je vatbaar bent voor de bijzondere charmes van de Amsterdamse band is het titelloze debuut van Greener Grass niet alleen een interessant maar ook een mooi en bijzonder album.
Greener Grass bestaat uit drie vrouwen en een man. Sanne Huijbregts bespeelt de xylosynth, Julia Werner en Vita Pagie tekenen voor percussie, terwijl Camiel Jansen de bas en de mandoline bespeelt. Het zal niemand verbazen dat de bovengenoemde instrumenten betrekkelijk sobere klanken opleveren. De instrumentatie op het debuutalbum van Greener Grass is bij vlagen bijna minimalistisch, al is het bijzonder hoe de band met een paar instrumenten een uniek en aansprekend geluid weet te creëren. Het is vooral de verdienste van de bijzonder klinkende xylosynth, een elektronische variant van de xylofoon, die in de jaren 80 werd ontwikkeld voor de Britse band The Drum Theatre.
Ondanks het beperkte assortiment aan instrumenten zijn de songs van Greener Grass verrassend rijk klinkende songs. Ik ben immers het belangrijkste instrument op het album vergeten, want dat zijn de stemmen van Sanne Huijbregts, Julia Werner en Vita Pagie. Het zijn stemmen die individueel of met zijn drieën tegelijk door de speakers komen en die in het laatste geval prachtig bij elkaar kleuren. Het zijn expressieve stemmen die steeds weer op net wat andere wijze worden gebruikt, waardoor het debuutalbum van Greener Grass ondanks het beperkte aantal ingrediënten een gevarieerd klinkend album is.
Ik ben lang niet altijd gek op albums waarop stemmen worden ingezet zoals de Amsterdamse band dit doet, maar op een of andere manier werkt het bij mij dit keer wel. De bijzondere klanken op het album spelen hierbij een belangrijke rol, want als Greener Grass in twee tracks alleen vertrouwt op de stemmen, is de magie voor mij een stuk minder groot. De subtiele klanken op het album hebben een bijna hypnotiserend effect en versterken op bijzondere wijze de op elkaar gestapelde stemmen.
Greener Grass beweegt zich op haar debuutalbum wat buiten mijn comfort zone, waardoor ik wel even moest wennen aan het album. Ik was vervolgens bang dat ik het album na een paar keer horen flink minder spannend en interessant zou vinden, maar dat is niet het geval gebleken. Albums waarop stemmen als instrument worden gebruikt zijn over het algemeen behoorlijk experimenteel, maar de songs van Greener Grass zijn ondanks de bijzondere klanken verrassend toegankelijk. Zoals gezegd zal niet iedereen dit op de juiste waarde weten te schatten, maar ik zou er zeker eens naar luisteren, want dat is het minste dat deze bijzondere Nederlandse band verdient. Erwin Zijleman
Het debuutalbum van Greener Grass is vooralsnog alleen verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nederlandse band: https://www.greenergrass.nl.