Julia, Julia, het alter ego van de Amerikaanse muzikante Julia Kugel, debuteert met een album dat de geheimen niet makkelijk en zeker niet direct prijs geeft. De instrumentatie is over het algemeen genomen behoorlijk subtiel en af en toe zelfs sober en ook de zang van Julia Kugel maakt niet direct een onuitwisbare indruk. Beluister Derealization echter met de koptelefoon en zowel de muziek als de zang op het album komt op bijzondere wijze tot leven. Op het eerste gehoor hoor je vooral wat associaties met Mazzy Star, maar Julia, Julia heeft ook een duidelijk eigen geluid, waarin de Amerikaanse muzikante durft te experimenteren. Geef het wat tijd en je hebt een bijzonder fraai album in handen.
Met sfeervolle maar ook weemoedige klanken en fluisterzachte maar ook zwoele en dromerige zang doet Derealization van Julia, Julia me af en toe wel wat denken aan Mazzy Star en dat is voor mij altijd goed. Deze geweldige Amerikaanse band was gedurende haar bestaan immers niet al te productief en ook Mazzy Star zangeres Hope Sandoval laat helaas veel te weinig van zich horen sinds het doek viel voor de band waarin ze schitterde. Alle ruimte dus voor Julia Kugel en die ruimte pakt de muzikante uit Long Beach, California, uiteindelijk op fraaie wijze. Uiteindelijk, want ik was zeker niet direct overtuigd van de kwaliteit van Derealization.
Julia Kugel heeft een verleden in de punk en de dreampop, maar op het debuutalbum van Julia, Julia hoor je uit haar verleden uitsluitend invloeden uit de dreampop. Deze invloeden worden gecombineerd met invloeden uit de folk en de psychedelica, waarmee Julia, Julia nagenoeg in dezelfde vijver vist als Mazzy Star ooit deed. Toch wil ik het debuutalbum van Julia, Julia niet zomaar vergelijken met de albums van Mazzy Star, die me stuk voor stuk vanaf de eerste noten betoverden.
Voor Derealization van Julia, Julia had ik veel meer tijd nodig. Het is een album waarvoor je de tijd moet nemen en dat je bovendien aandachtiger moet beluisteren dan de meeste andere albums van het moment. Bij mijn eerste pogingen maakte het alter ego van Julia Kugel even indruk, maar als snel kabbelde het maar voort en verloor ik snel de aandacht. Derealization is een behoorlijk sober en hier en daar zelfs Spartaans ingekleurd album en ook de zang is over het algemeen behoorlijk ingetogen.
In de openingstrack I Want You valt dit nog wel mee. Met net wat steviger aangezette gitaarlijnen, monotone drums en heerlijk zwoele vocalen kruipt Julia, Julia direct heel dicht tegen Mazzy Star aan, wat zorgt voor snelle verleiding, maar vervolgens gaat Julia Kugel haar eigen weg en wordt veel vaker het experiment gezocht.
Het komt allemaal niet goed over wanneer je het album met laag volume op de achtergrond afspeelt, maar beluister Derealization van Julia, Julia met de koptelefoon en het album komt op bijzondere wijze tot leven. Luisteren door de speakers met de volumeknop wat verder opengedraaid zorgt overigens voor hetzelfde resultaat.
De bij vlagen bijna minimalistische instrumentatie is opeens razend spannend en verrassend trefzeker, terwijl de bij vluchtige beluistering niet heel erg opvallende zang van Julia Kugel opeens van een bijzondere schoonheid is. Zeker de wat experimentelere songs op het album geven hun geheimen niet zomaar prijs, maar het blijken stuk voor stuk groeibriljanten.
De muziek van Julia, Julia is me ook wel eens wat te zweverig, maar Derealization is na een paar keer horen gegroeid van een album dat ik toch maar terzijde schoof naar een album dat ik steeds beter wil leren kennen. Na die paar keer horen is de rek er nog lang niet uit, maar het debuutalbum van Julia, Julia schaar ik inmiddels al onder de memorabele debuten van het jaar. Derealization van Julia, Julia is een album dat redelijk wat aandacht heeft gekregen, maar het album verdient echt nog veel meer aandacht en zeker niet alleen van muziekliefhebbers met een zwak voor Mazzy Star. Erwin Zijleman
De muziek van Julia, Julia is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://hearjuliajulia.bandcamp.com/album/derealization.