De naam Marcia Savelkoul heb ik de afgelopen jaren wel eens voorbij horen komen, maar haar alter ego M. Lucky kende ik nog niet. Als M. Lucky heeft de Amsterdamse muzikante in de laatste weken van 2022 met Gentlewoman nog een jaarlijstjesalbum afgeleverd. Het is een album dat vol staat met tijdloze songs met vaak een jaren 70 vibe. Het zijn weelderig ingekleurde songs waarin organische en elektronische klanken fraai in balans zijn. Het past allemaal prachtig bij de mooie en krachtige stem van de Amsterdamse muzikante, die met haar debuutalbum minstens net zoveel indruk maakt als een aantal Amerikaanse muzikanten van naam en faam in dit genre. Prachtdebuut.
Ik leg deze dagen de laatste hand aan mijn jaarlijstje over 2022 en had in de tweede week van december eerlijk gezegd geen album meer verwacht dat dit lijstje nog serieus kan opschudden. Dat gaat wel gebeuren, want het deze week verschenen Gentlewoman van M. Lucky is een sensationeel goed album, dat zich op de valreep tussen een aantal van mijn persoonlijke favorieten van het afgelopen jaar in wringt.
Het is een album dat in de OOR van deze maand het mooiste album van eigen bodem in 2022 wordt genoemd. Dat is nogal een uitspraak, maar er valt wat mij betreft weinig of eigenlijk helemaal niets op af te dingen. Het debuutalbum van M. Lucky komt voor mij compleet uit de lucht vallen en dat geldt waarschijnlijk niet alleen voor mij. In de stukjes die ik op het Internet over het album kan vinden, wordt vooral het wat mij betreft niet al te veel zeggende persbericht vrijwel letterlijk geciteerd, waardoor ik maar heel weinig weet over het eerste album van M. Lucky.
Ik weet inmiddels wel dat M. Lucky het alter ego is van de Amsterdamse muzikante Marcia Savelkoul, die een paar jaar geleden nog deel uit maakte van de band Bells Of Youth. Als M. Lucky zet Marcia Savelkoul een aantal reuzenstappen. Gentlewoman van M. Lucky doet me meer dan eens denken aan And In The Darkness, Hearts Aglow van Weyes Blood, en dat is een album dat ik schaar onder de allerbeste albums van het afgelopen jaar.
Net als Weyes Blood maakt ook M. Lucky hele goede en volstrekt tijdloze popliedjes en het zijn popliedjes die uitblinken door prachtige volle klanken en zeer aansprekende zang. Marcia Savelkoul laat op het debuutalbum van M. Lucky horen dat ze een geweldige zangeres is. De Amsterdamse muzikante beschikt over een krachtig en expressief stemgeluid en slaagt er bovendien in om te variëren met haar zang.
De krachtige zang en de persoonlijke teksten van Marcia Savelkoul voorzien de songs op het debuutalbum van M. Lucky van urgentie en zorgen er bovendien voor dat Gentlewoman zich makkelijk weet te onderscheiden van al die andere albums van vrouwelijke singer-songwriters. Ook de songs van de Amsterdamse muzikante vallen op door een verrassend hoog niveau. Het zijn songs die vaak een aangename jaren 70 vibe hebben, maar die ook absoluut eigentijds klinken.
Gentlewoman valt niet alleen op door sterke zang en songs die zowel aangenaam vermaken als de fantasie prikkelen. Het album is ook nog eens bijzonder mooi ingekleurd en maakt indruk met rijke arrangementen die echt niet onder doen voor de arrangementen op het laatste album van de al eerder genoemde Weyes Blood. Gentlewoman heeft deels een aards geluid, zeker wanneer de piano centraal staat, maar het album kan ook aangenaam zweverig klinken wanneer flink wat elektronica wordt ingezet.
M. Lucky heeft een debuutalbum uitgebracht vol met songs die je makkelijk verleiden en betoveren, maar het zijn ook songs die nog heel lang mooier en interessanter worden. Gentlewoman is me daarom inmiddels nog een flink stuk dierbaarder dan bij de wat mij betreft sensationele eerste kennismaking. Er zijn dit jaar meer van dit soort rijk ingekleurde maar vooral tijdloze singer-songwriter albums verschenen, maar zo goed als op Gentlewoman van M. Lucky heb ik het echt niet zo vaak gehoord. Erwin Zijleman
