We hebben momenteel geen gebrek aan goede rootsalbums, wat veel vraagt van de nieuwkomers. Ruth Moody is geen echte nieuwkomer, maar na elf jaar stilte moet ze zichzelf opnieuw bewijzen. Dat doet ze op indrukwekkende wijze met het deze week verschenen Wanderer. Het is een album dat overtuigt met veelzijdig klinkende Amerikaanse rootsmuziek, die zowel authentiek als eigentijds klinkt. Het is Amerikaanse rootsmuziek die bijzonder mooi en verrassend veelzijdig is ingekleurd en vakkundig is geproduceerd. Wanderer maakt echter de meeste indruk met de bijzonder mooie stem van Ruth Moody, die sinds haar vorige album alleen maar mooier en doorleefder is gaan zingen.
Het is heel lang stil geweest rond de in Australië geboren maar in Canada opgegroeide muzikante Ruth Moody, die ik zelf eerlijk gezegd al lang weer was vergeten. Ruth Moody maakte vanaf het begin van dit millennium deel uit van het Canadese trio The Wailin' Jennys, dat indruk maakte met een aantal fraaie folkalbums vol wonderschone harmonieën, waarvan ik met name de eerste twee erg goed vond. De afgelopen zeven jaar is echter niet veel meer vernomen van de band en voor het laatste solowerk van Ruth Moody moeten we zelfs nog verder terug in de tijd.
These Wilder Things, het tweede soloalbum van Ruth Moody, verscheen immers ruim elf jaar geleden. Het is een album dat de aandacht trok met een mooie mix van stokoude en nieuwere muzikale invloeden en dat imponeerde met de prachtige stem van Ruth Moody, die af en toe deed denken aan Alison Krauss. Ruth Moody werkte sindsdien met niemand minder dan Mark Knopfler, maar de afgelopen tien jaar deed ze vooral andere dingen. Het moederschap eiste haar meeste aandacht op het afgelopen decennium, maar de afgelopen jaren was er stilaan weer meer tijd voor de muziek.
Het resulteerde in het deze week verschenen Wanderer, dat laat horen dat het uitstekende These Wilder Things elf jaar geleden geen toevalstreffer was. Ik was Ruth Moody zelf zoals gezegd vergeten, maar in muzikantenkringen lag dit gelukkig anders. De Australisch-Canadese muzikante vond een flink aantal uitstekende muzikanten bereid om mee te spelen op haar nieuwe album en kon bovendien een beroep doen op de Grammy winnende producer Dan Knobler.
De gasten die opduiken op Wanderer hebben in ieder geval gezorgd voor een prachtig geluid. Het is een geluid dat wat voller, veelzijdiger en eigentijdser klinkt dan het geluid op het vorige album van Ruth Moody. Op dat album liet ze zich af en toe ook nog wel beïnvloeden door folk uit de Appalachen, maar Wanderer is vooral een eigentijds rootsalbum met hier en daar wat flarden uit het verleden.
In muzikaal opzicht klinkt het album gevarieerd maar altijd bijzonder smaakvol, maar ook dit keer maakt Ruth Moody de meeste indruk met haar stem. Het is een stem die nog altijd wel wat aan die van Alison Krauss doet denken, maar de stem van Ruth Moody heeft ook een duidelijk eigen geluid. Het is een geluid dat prachtig combineert met de fraaie instrumentatie op het album en dat genadeloos betovert wanneer de prachtige stem van Ruth Moody samenvloeit met de al even mooie klanken van de pedal steel, die een voorname rol spelen op Wanderer.
Het is flink dringen in het genre waarin Ruth Moody opereert en er verschijnen wekelijks albums die uit dezelfde vijver vissen als de Australisch-Canadese muzikante doet op haar nieuwe album. Wanderer klinkt wat mij betreft echter veel mooier dan de meeste albums in het genre en ook met haar songs doet Ruth Moody zeker niet onder voor haar concurrenten. Met haar stem is ze deze concurrenten nog makkelijk de baas. Ruth Moody zingt op haar nieuwe album prachtig ingetogen, maar klinkt ook doorleefder dan op haar vorige album, wat de impact van haar songs heeft vergroot.
Wanderer van Ruth Moody is zeker niet het (roots)album dat deze weken de meeste aandacht trekt, maar het is echt tien songs lang een wonderschoon album, dat liefhebbers van het genre echt niet willen missen. Erwin Zijleman
