Albums van Emma Tricca vallen bij mij op een of andere manier altijd net buiten de boot. Het gebeurde met de vorige drie albums van de in Italië geboren muzikante en het gebeurde een paar weken geleden ook met Aspirin Sun. Gelukkig pikte ik het album in de herkansing wel op, want Aspirin Sun van Emma Tricca is een mooi en bijzonder album. De muzikante uit Londen maakte ook haar nieuwe album in New York en werkte met dezelfde muzikante als op voorganger St. Peter. Aspirin Sun is een emotioneel en wat melancholisch album, wat alles te maken heeft met de dood van de vader van Emma Tricca, die op Aspirin Sun op fraaie en emotievolle wijze wordt geëerd.
Een week of drie geleden verscheen Aspirin Sun van Emma Tricca. Het is een album dat ik in eerste instantie selecteerde voor een plekje op de krenten uit de pop, maar dat op het allerlaatste moment toch nog afviel. Het was zeker niet de eerste keer dat dit gebeurde met een album van de van oorsprong Italiaanse, maar al enige tijd vanuit Londen opererende muzikante, want dit gebeurde volgens mij al twee keer eerder, waarna met name Relic uit 2014 zich uiteindelijk toch nog flink opdrong.
Sinds het besluit om Aspirin Sun even te laten liggen, ben ik het album niet vergeten en heb het nog een paar keer beluisterd, waarna ik steeds meer onder de indruk raakte van het album. Aspirin Sun is een emotioneel zeer beladen album, waaraan Emma Tricca begon toen ze het overlijden van haar vader nog lang niet had verwerkt.
Ondanks het feit dat haar vorige album, het in 2018 verschenen St. Peter, pas een jaar oud was, liet de Brits-Italiaanse muzikante Londen in 2019 achter zich en dook ze in New York de studio van Steve Shelley (Sonic Youth) in. Ze werkte ook al met Steve Shelley op St. Peter en ook de andere muzikanten die in 2019 in de studio bij elkaar kwamen, The Dream Syndicate gitarist Jason Victor en bassist Pete Galub, waren te horen op dit album.
De basis voor het nieuwe album werd gelegd in 2019, maar toen Emma Tricca begin 2020 voor het vervolg opnieuw naar New York afreisde, kwam ze al snel terecht in een andere wereld, die de muziekindustrie een tijd lam zou leggen. Aspirin Sun ademt hier en daar de sfeer van de coronapandemie, maar het is vooral een album van rouw en een album dat haar overleden vader nadrukkelijk eert.
Je hoort de rouw zeker ook in de stem van Emma Tricca, die intenser en met meer doorleving zingt dan op haar vorige albums. Ik moet bij de muziek van Emma Tricca altijd wel wat aan Mazzy Star denken, mede door de psychedelische invloeden in de instrumentatie op haar albums, maar zo emotievol en doorleefd als op Aspirin Sun heb ik Mazzy Star’s Hope Sandoval nog niet gehoord.
Aspirin Sun is een sfeervol ingekleurd album met invloeden uit de folk, jazz, Americana en psychedelica, die op fraaie wijze aan elkaar worden gesmeed. Het is een warm en gloedvol geluid, waarin de stem van Emma Tricca uitstekend gedijt. Ik heb altijd wat moeite gehad met de stem van de muzikante uit Londen, maar de zang op Aspirin Sun overtuigt, mede dankzij de emotionele lading, makkelijk.
Aspirin Sun is een album vol melancholie, maar het is ook een album vol liefde en hoop. Zeker wanneer de instrumentatie psychedelisch aan doet klinkt de muziek van Emma Tricca dromerig en bezwerend, maar in het bijna 11 minuten durende Ruben’s House zoekt ze ook flink het experiment op en hoor je, naast een vleugje Krautrock, ook de invloeden uit zowel de Britse als de Amerikaanse folk uit de late jaren 60 en vroege jaren 70.
Emma Tricca heeft met Aspirin Sun een album afgeleverd dat bij vluchtige beluistering misschien niet direct een onuitwisbare indruk maakt, maar dat wanneer het de kans krijgt om te groeien steeds mooier, indringender en indrukwekkender wordt. Ik heb tot dusver geen hele gelukkige relatie met de muziek van Emma Tricca, maar inmiddels weet ik uitstekende Aspirin Sun zeker op de juiste waarde te schatten. Erwin Zijleman
De muziek van Emma Tricca is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Brits-Italiaanse muzikante: https://emmatricca.bandcamp.com/album/aspirin-sun.