Het is momenteel flink dringen in het land van de jonge vrouwelijke singer-songwriters, ook in Nederland, waar de ene na de andere fraaie release opduikt. De Surinaams-Nederlandse muzikante Neomi Speelman trok vorig jaar als néomí de aandacht met de prima EP Before, die vooral een uitstekende zangeres liet horen. Op het deze week verschenen After maakt néomí nog veel meer indruk. Ze zingt mooier en met meer emotie, haar songs zijn overtuigender en persoonlijker en deze songs zijn ook nog eens fraai ingekleurd en geproduceerd. Ruim twintig minuten houdt néomí je op het puntje van de stoel en hierna wil je alleen maar meer. Hopelijk gaan we nog veel van haar horen.
De Surinaams-Nederlandse muzikante néomí debuteerde in de zomer van vorig jaar met de EP Before. Het was een EP die wat mij betreft vijf songs en zeventien minuten lang overliep van de belofte. Het alter ego van de uit Den Haag afkomstige jonge singer-songwriter Neomi Speelman maakte indruk met mooie persoonlijke songs en vooral met een bijzonder mooie stem, die haar debuut EP flink optilde.
We zijn inmiddels een klein jaar verder en néomí keert terug met After. After bevat zes tracks en ruim twintig minuten muziek en mag daarom ook best een minialbum worden genoemd. Met de titels van haar eerste twee releases refereert néomí aan een aantal vervelende gebeurtenissen in haar leven die op de vorig jaar verschenen EP nog onbekend waren, maar inmiddels achter haar liggen. De songs op After werden overigens al in 2020 geschreven en hebben kunnen rijpen, wat de kwaliteit ten goede is gekomen.
After klinkt door de thematiek als een ‘coming of age’ album en als een onaangenaam ruwe kennismaking met het volwassen worden. Het zorgt er voor dat After toch net wat anders klinkt dan het nog geen jaar oude Before. De onbevangen en dromerige sfeer van de EP van vorig jaar is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een donkerder en emotievoller geluid.
Persoonlijke misère is wel vaker een voedingsbodem voor creatieve groei, maar de groei die néomí in artistiek opzicht heeft doorgemaakt in nog geen jaar tijd is ongekend. Before was een jaar geleden een EP vol belofte, maar op After is de jonge Surinaams-Nederlandse muzikante de belofte ver voorbij.
After is in alle opzichten klassen beter dan zijn voorganger. Zo zingt néomí met veel meer gevoel en expressie en klinkt haar stem ook warmer en voller. Ook in muzikaal opzicht is After een stuk interessanter dan Before. Het album is voorzien van een smaakvol indiegeluid en het is een geluid dat zich als een warme deken om de stem van néomí heen slaat. Het is bovendien een geluid dat steeds subtiel van kleur verandert en een fraaie balans heeft gevonden tussen sobere en uitbundigere klanken.
After is fraai geproduceerd door de Britse producer Will Knox, waardoor de fraaie klanken prachtig door de speakers komen, maar de bijzonder mooie stem van néomí nergens in de weg zitten. After doet me heel af en toe denken aan de muziek van de briljante Naaz, maar het heeft ook wel wat van de volwassen Birdy. Op haar bandcamp pagina (waarop helaas nog geen muziek is te vinden) noemt néomí zelf Bon Iver als inspiratiebron en ook dat is duidelijk hoorbaar.
Prijsnummer op After is wat mij betreft het wonderschone oh my darling, dat ingetogen begint, maar langzaam maar zeker steeds verder wordt uitgebouwd. De track is in muzikaal opzicht prachtig, maar de zang van néomí is nog een stuk indrukwekkender, zeker wanneer ze ingetogen en net wat lager zingt.
2023 is tot dusver een prachtig jaar voor de Nederlandse popmuziek met de topalbums van onder andere Naaz, Robin Kester, Someone en NinaLynn, maar ook het fraaie minialbum After van néomí schaar ik onder de dit jaar verschenen parels binnen de Nederlandse popmuziek. Het is ook in Nederland dringen in de hoek van de jonge vrouwelijke singer-songwriters, maar dat néomí binnen dit genre gaat uitgroeien tot een van de de smaakmakers lijkt me na beluistering van After zeker. Erwin Zijleman